|
Pamela channelt Jeshua
Voorafgaand aan de channeling werd een inleidende meditatie-oefening gedaan door Gerrit, die te beluisteren is als audio-bestand (zie Downloadpagina). Na afloop werden er vragen gesteld en antwoorden gegeven door Jeshua, die eveneens zijn
te beluisteren als audio-bestand.
Lieve
mensen,
Ik
spreek tot jullie vanuit het hart van het christusbewustzijn. Ik ben Jeshua,
maar ik ben niet alleen die ene persoonlijkheid die tweeduizend jaar geleden op
aarde was. Ik vertegenwoordig hier meer dan dát. Ik vertegenwoordig de christusenergie
die in jullie aller harten leeft en woont. Die hier spreekt vertegenwoordigt
dus ook jullie eigen energie, jullie eigen vibratie, jullie verlangen dat in
woorden wordt omgezet in deze ruimte.
Ons
samenzijn hier is ook niet alleen een lezing, het is een bij-een-komst en een
viering van de Nieuwe Tijd. Het ontwaken van een nieuw bewustzijn lijkt soms
nog zo ver. Er lijkt zoveel disharmonie en onmin in deze wereld en ook in jezelf
ervaren jullie vaak nog veel strijd. Maar toch is het ontwaken begonnen. Een
nieuwe bewustzijnswerkelijkheid wordt geboren op aarde en na een lange
voorbereiding, gaat zij geleidelijk aan steeds vastere voet onder de grond krijgen.
En jullie allen nemen deel aan die golf van nieuwe energie, die de wereld binnenrolt.
In vele opzichten zijn jullie die
golf.
Het
thema ‘overgave en controle’ staat in dit ontwakingsproces heel centraal, zowel
op individueel niveau als op collectief niveau. Op politiek niveau zien
regeringen en wereldleiders zich herhaaldelijk geconfronteerd met dit thema.
Het is nog steeds buitengewoon moeilijk om politiek aan de leiding te staan en beslissingen
te nemen vanuit het hart. De politiek lijkt hiervoor nog niet klaar te zijn. Toch
vormt overgave aan de energie van het hart de enige mogelijkheid om de grootste
conflicten ter aarde tot een vreedzame afronding te laten komen.
Het
universele gevoel van verbondenheid en eenheid dat kan bestaan tussen mensen
van heel uiteenlopende rassen, religies of culturen, vormt de basis voor een
vreedzaam naast elkaar bestaan van landen en volkeren. De herkenning van elkaar
als mens, los van alle uiterlijke
kenmerken, is groeiende in de wereldbevolking, mede als gevolg van de moderne
informatietechnologie die afstanden in tijd en ruimte enorm verkleint. Maar tegelijk staat deze tendens naar eenheid ook
onder druk van hardnekkige oude vijandbeelden en politieke leiders die de
energie van het hart (nog) niet verstaan. Wat de doorslag geeft, wordt uiteindelijk
bepaald door het bewustzijn van individuen, van het geheel van individuen dat het
collectieve bewustzijn van onderop draagt en vorm geeft.
Het
zielebewustzijn van vele onafhankelijke individuen tesamen vormt de bedding
waarop een nieuwe levenswijze tot bloei kan komen. En vandaag wil ik spreken
over dit individuele niveau, waarop jullie allen bezig zijn de hartenergie in
je leven te integreren en je uiteen te zetten met het thema van controle en
overgave.
Ondertussen
wil ik jullie uitnodigen de energie van overgave gewoon te voelen, zoals die
hier vandaag verzameld is en vanuit jullie eigen harten stroomt. Jullie
verlangen sterk naar de bevrijding en het vertrouwen die besloten liggen in overgave,
maar jullie weten vaak nog niet hoe dit te realiseren in het leven van alledag.
Wat
is eigenlijk de bron of de motor van controle in het leven? Waarom zijn jullie
gedreven om de dingen onder controle te houden en daardoor voortdurend in
spanning te leven? De bron of motor hiervan is angst. Angst die diep ligt
ingebed in de structuur van jullie leven: opvoeding, maatschappij, school en
werk. Controlemechanismen zijn alom aanwezig en worden jullie aangeleerd als ‘goede
gewoontes’. Je bent schijnbaar een verstandig, rationeel mens als je de dingen
onder controle wilt houden en daarvoor de juiste maatregelen treft.
Onvoorspelbaarheid
en overgave wekken in jullie dan ook vaak angst op. Overgave associeer je met: ‘het
opgeven, het niet meer weten, overspoeld raken door grote emoties of getroffen
worden door noodlottige externe gebeurtenissen’. Maar dit is een heel beperkte
en negatieve opvatting van overgave. Het is een opvatting die geboren wordt uit
angst, uit het ego. Het is belangrijk een andere, positieve voorstelling van
overgave te creëren, eentje die duidt op een levensstijl, waarbij je kunt leven zonder wantrouwen, zonder die
verkramping in je hart, terwijl je toch geen greep hebt op de dingen.
Het
ego wil controle omdat het bang is. Het ego identificeert zich met beelden die
niet uit de ziel komen maar je aangereikt worden van buitenaf. Het ego rent
doorlopend in het rond om iets te redden, om een beeld van jezelf te redden dat
je voor de buitenwereld intact wilt houden. En dan komen er altijd momenten
waarop het ego verliest, momenten waarop je in een crisis terechtkomt, waarop
je de controle niet kunt vasthouden en je móet overgeven. Het kan zijn dat je
overspannen raakt, het kan zijn dat je relatie stuk loopt, het kan zijn dat je dood
of ziekte ontmoet in je leven. Dit beschouwt het ego als de ergste crises die
denkbaar zijn. De dood staat daarbij op nummer één.
Het
ego associeert overgave dus met crisis. Het ego leeft in een continue afwisseling
van controle en crisis. Nu is het vaak zo dat je in momenten van werkelijke crisis
in je leven, ook uitgenodigd wordt te kijken naar de vrucht die in de crisis
ligt. Er zit namelijk altijd een positieve lading verstopt in een crisis, die
je uitnodigt kennis te maken met de energie van het hart. En zo is het leven er
altijd op gericht, ook als je leeft vanuit het ego, je kennis te laten maken
met de energie van het hart en wat ik wil noemen ‘overgave als levensstijl’.
Jullie
weten dit. Jullie kennen die momenten van overgave na crisis, zeldzame momenten
van helderheid en bewust-zijn, waarin je je gedragen voelt door een grotere
stroom of goddelijke adem, die je leidt en die je kunt vertrouwen ook al brengt
zij je niet persé de dingen die je verwacht. Waar jullie naar verlangen is dit
bewustzijn in het alledaagse zijn vast te houden, niet slechts als reactie op
een diepe val of vertwijfeling, maar min of meer permanent. Jullie verlangen
naar overgave als zijnswijze, als levensstijl.
Jullie
zijn moegestreden. Soms voelen jullie je binnenin heel moe en oud, maar beter
is het te zeggen dat je heel moe bent van het oude… Je zoekt naar een
levenswijze, die moeite-loos is – inspirerend en tegelijk licht en vloeiend. De
sleutel is dat je je niet meer uitput en leeg geeft (voor je relaties, je werk
of andere idealen) en vervolgens een crisis in je leven afroept die je ‘dwingt’
tot overgave. Ga één stap verder, of zet één stap terug…, en richt je op een
levenswijze waarin overgave altijd de toon zet. Overgave betekent: niet
vechten, meegaan met de stroom van het leven en vertrouwen dat je vanuit de
wereld om je heen krijgt aangereikt wat jij nodig hebt. Vertrouwen dat jouw
behoeften gekend en vervuld worden. Accepteren en aanwezig zijn bij wat er nu is in je leven. Over deze stijl van
leven wil ik spreken, want jullie verlangen hiernaar is diep en oprecht, en het
is een spiritueel verlangen. Het is een verlangen naar contact met je ziel, je
goddelijke kern.
Blokkades op weg naar overgave: de
drie afgoden
Enerzijds
verlangen jullie ernaar je maskers af te leggen en in overgave te leven vanuit
je oorspronkelijke zielekracht. Jullie verlangen naar oprechtheid, naar
eerlijkheid, naar liefde en verbinding. Anderzijds valt het loslaten van die
maskers jullie nog enorm zwaar. Hoe komt dit? Jullie zijn opgevoed met
denkbeelden en structuren die diep geworteld zijn geraakt in jullie psyche en
die jullie ervan weerhouden volledig contact te maken met je ziel. Ik wil in
het bijzonder ingaan op drie ‘afgoden’ (valse goden) waarnaar jullie je, vaak
halfbewust, richten en die je uit je centrum halen, uit de balans die nodig is
om in overgave te leven.
1. De eerste afgod: God als
hiërarchisch principe
De
eerste afgod is God zelf, dat wil zeggen God als heer en meester van de
schepping. Deze God is een menselijk construct, een godsbeeld, dat jullie
traditie diepgaand heeft beïnvloed.
Velen
van jullie denken deze traditionele God achter jullie gelaten te hebben. Je
gelooft niet meer in een straffende God, eentje die boven je staat en die je
vorderingen en mislukkingen bijhoudt als een schoolmeester. Jullie zeggen te
geloven in een God van liefde, die je steeds weer vergeeft en die je aanmoedigt
en koestert. Maar in de strenge en liefdeloze manier waarop jullie jezelf vaak
beoordelen, leeft die oude God nog steeds voort! Hoevelen van jullie denken
niet regelmatig: ik heb gefaald, ik ben mislukt, ik had verder moeten zijn, op
de maatschappelijke ladder, in mijn relaties, of op het spirituele pad. Ik
beantwoord niet aan het beeld dat God van mij had, ik stel God/mijn gidsen/mijn
hoger Zelf teleur, ik voldoe niet, ik heb mijn missie niet bereikt, ik doe
niets waardevols voor de wereld.
Velen
van jullie geloven, stiekem als het ware, nog steeds dat er een hogere orde is
waaraan jullie moeten beantwoorden in je leven. Of het nu een ‘levenspad’ is dat
voor je uitgestippeld ligt, een spirituele hiërarchie die een ‘opdracht’ heeft
voor jou, of een Gids die je vertelt waar jouw waarheid ligt…in al die gevallen
geloof je dat er een niveau is boven jou
waaraan je moet beantwoorden, opdat je je levensmissie vervult. Maar zodra je
gelooft dat er een autoriteit is buiten jou, die jou richtlijnen kan geven over
wat jij ‘zou moeten doen’ in dit leven, ben je terug bij de oude God als
hiërarchisch principe. Er lijkt dan een niveau van waarheid te zijn, waarop de
dingen vast liggen en ‘over jouw hoofd heengaan’. Het enige wat jij als
‘leerling’ kunt doen, is je daarop afstemmen en gehoorzamen. Dit is een vals
beeld.
Het
is zeker waar dat als je geboren wordt, er in je hart of je ziel een voornemen
leeft om in het komende leven iets tot bloei te laten komen. Je zou dat je ‘hogere
doel’ kunnen noemen, maar dit is je niet van buitenaf opgedragen. Het is iets
geheel van jou zelf, geboren uit jouw eigen wensen en verlangens. De mijlpalen
in je leven, die van te voren vastliggen – en dit zijn er slechts enkele, en
bovendien ligt niks echt vast – zijn door jou zelf gecreëerd en uitgekozen. Met
jouw levensdoel of inspiratie kun je in het hier-en-nu te allen tijde contact
maken door te luisteren naar je gevoel; naar de stem van je hart, de stem van
je diepste verlangens. Ik zou zeggen, luister niet teveel naar hoogdravende
spirituele leerstellingen! Luister vooral naar het zogeheten ‘lagere’ in je:
krachtige emoties die zich dagelijks manifesteren. Door je emoties heen spreekt
– indirect - je ziel!
Als
je wilt weten wat jouw ziel voor je wil op dit moment, kijk dan eens naar de
dagelijkse emoties die je het meest in beslag nemen. Kijk ernaar met een
liefdevol oog, een eerlijk oog. Beschuldig niemand anders van jouw emoties, let
niet teveel op de oorzaken buiten je, maar zie ze als het resultaat van jouw
keuzes. Ben je bijvoorbeeld vaak boos, geërgerd? Wat is het dat je mist? Wat
vertelt die boosheid je? Waarvan is het de boodschapper? Van een gevoel van
miskenning… voel je je niet gezien? En waarom hou jij je dan terug, verberg je
jezelf vaak…vind je het moeilijk om ruimte in te nemen? Door de boosheid heen
spreekt een authentiek verlangen, een verlangen om er te mogen zijn, in jouw
eigenheid. Herken nu dit zieleverlangen door de boosheid heen, en zo zie je de
engel-in-jezelf door het kind-in-jezelf heen schijnen.
De
engel in jou is het ‘hogere zelf’, dat zich wil verbinden met de materie, de
incarnatie wil aangaan en hier haar licht wil laten schijnen. Het is het
‘wetende deel’. Het kind in je is de hartstocht van het leven zelf: het is
passie, creativiteit en drang tot expansie. Het is emotie. Het is het
‘ervarende deel’. Dit kinddeel in je is je ‘lager zelf’. Het kinddeel is een
bron van vreugde en scheppingskracht, als het in evenwicht staat met de engel
in jezelf. Maar in losgeslagen vorm, is het kind in je de bron van uit de hand
gelopen emoties. Boosheid verwordt tot wrok, haat, agressie. Angst perverteert tot
afweer, neurose, frustratie. Verdriet zakt af naar depressie en bitterheid. De
oorspronkelijke emoties zijn richtingaanwijzers…het zijn boodschappen van het direct ervarende deel in jou, het kind,
dat in die emotie zijn handen uitreikt naar de engel (de ouder, de gids in
jou). De emotie drukt het pure, niet-wetende
ervaren uit, het is een uitdrukking van onbegrip. Het is in het contact met
de engel dat emoties als signaalfuncties kunnen worden opgenomen en begrepen.
Dit maakt de emoties tot geleiders van transformatie, exploratie: het ‘lagere
zelf’ verdiept en verrijkt het hogere zelf omdat ze ‘het weten’ gevoelde inhoud geeft. De engel in je
komt tot leven en ervaart diepe vreugde als zij in het kind mag doorstralen. En als het ‘hogere
zelf’ zo doorstraalt, komt je emotionele lichaam geleidelijk aan tot rust. De
vrucht van dit samenvloeien is een voelend,
intuïtief weten dat je hele leven
kan doordrenken met licht en moeiteloosheid.
Het
hogere en lagere principe in jou, de engel en het kind, vormen een organisch,
betekenisvol geheel. De termen ‘hoger’ en ‘lager’ kloppen dus eigenlijk niet.
Het gaat om het vreugdevol samen-spelen van ‘weten’ en ‘ervaren’. Dit leidt tot
werkelijke, ‘geïncarneerde’ wijsheid.
Om
erachter te komen wat voor jou nú een leidraad kan zijn in je leven, kun je je
het beste richten tot je innerlijk kind. Door haar de aandacht te geven die zij
nodig heeft, beziel je dat kind. Ik
keer nog even terug naar het voorbeeld hierboven, waarin er sprake was van
boosheid en ergernis. Als je eenmaal contact hebt gemaakt met deze emotie en deze
bij je laat zijn in de gedaante van een kind, kun je dit bezielde kind vragen:
wat kan ik voor jou doen, zodat je verlangen naar ‘er-mogen-zijn’ helemaal tot
z’n recht komt? Laat het kind antwoorden: stel je voor dat het tegen je praat
en met heel duidelijke gezichtsuitdrukkingen en gebaren zijn of haar boodschap
onderstreept. Misschien is het een heel concreet antwoord (‘ik wil dat je
ontslag neemt van je werk’ of ‘ik wil op dansles’) misschien wel algemener (‘ik
wil dat je je tijd minder strak inplant’ of ‘ik word doodmoe van dat aardig
zijn de hele tijd’). Neem het antwoord serieus en geef er zoveel mogelijk vorm
aan. Misschien kun je niet ineens alles doen wat het kind verlangt, maar je
kunt klein beginnen en stap voor stap je verlangens waar maken.
Als
je het boze, angstige, verdrietige kind in je met liefde omarmt en laat
spreken, wordt het aangeraakt door de engel in je en het resultaat is dat je
ziel tot je spreekt. Begin met je emoties, zoek het authentieke verlangen áchter
die emoties, en vind een manier om daar vorm aan te geven.
In
het beeld van de engel en het kind dat ik hier schets, is er geen plaats voor
een autoritaire God. Het ‘hogere’ en het ‘lagere’ vullen elkaar aan in een lerende,
open, dynamische verhouding. De engel weet het niet beter voor het kind, het
kind weet het niet beter voor de engel. In het samenspel tussen beiden, ontdek
jij wat goed is voor jou op dit moment.
Jouw
levensvervulling vind je in dit intieme contact met wat jou echt beroert. Daar
liggen alle schatten verborgen. Geen enkele autoriteit buiten je kan dat
contact vervangen. Een leraar kan je alleen naar binnen wijzen, naar dat
ondefinieerbare gebied in jezelf waar jij het kind in je laat bestuiven door de
engel in je, waar jij je laat leiden door je diepste passie, door wie jij bent. Algemene leerstellingen (doe
dit niet.. doe dat wel..) zijn daarom eigenlijk altijd onjuist, of op z’n minst
niet algemeen geldig. De waarheid is vormloos. Zij vindt door elk wezen een nieuwe
verschijningsvorm. Dat is het wonder van jouw unieke zielegestalte, je
individualiteit. Een echte spirituele leraar onderwijst niet iets specifieks,
bijvoorbeeld ‘eet geen vlees’, of ‘mediteer elke dag een uur’, omdat hij weet
dat het erom gaat dat jij je eigen waarheid vindt, in het contact met jezelf.
Hij kan wel aangeven wat hém heeft geholpen op zijn eigen weg, maar hij zal dit
niet veralgemeniseren tot een ‘leerstelling’ of dogma.
Als
je kijkt naar de godsbeelden die jullie worden aangereikt vanuit de traditie, dan
zie je dat duidelijk wél gebeuren. Jullie religieuze traditie is een traditie
van angst en machtsbehoefte. De behoefte aan stellige richtlijnen en een hiërarchie
van hoog naar laag laat altijd zien dat er angst en macht in het spel is. Maar
ook in het nieuwetijdsdenken sluipen deze oude patronen soms binnen. Neem
bijvoorbeeld de vele voorspellingen en vooruitgangstheorieën die momenteel de
ronde doen. Als je hierin gelooft zonder je eigen gevoel te raadplegen, kan het
je gaan beklemmen en kun je je gaan afvragen: doe ik het wel goed, zal ik de
boot (of het ruimteschip…) niet missen in 2012, zijn mijn chakra’s wel genoeg
gezuiverd om de vijfde dimensie te betreden…? Deze vragen zijn niet behulpzaam
voor je innerlijke groei. Ik vraag je: richt je op jezelf. Niet de gang van de
sterren, of de klimatologische veranderingen, of de toestemming van een
‘geascendeerde meester’, is bepalend voor jouw zelfverwerkelijking. Jij bent
het middelpunt van jouw universum, ijkpunt en maatstaf van jouw wereld. Er is
geen God buiten jou die het beter weet of die het voor jou bepaalt. Niet alleen
blijkt de God die jullie voorheen buiten (of boven) je projecteerden in jou te zitten, de God die daar zit is
ook nog eens niet alwetend. Het goddelijke principe in jou en in de gehele wereld
is lerend, groeiend en spelend.
In
deze visie heeft ‘het lagere’ een essentieel bestaansrecht; ze vormt de
brandstof voor groei en heelwording. Licht en donker hebben hun eigen plaats en
het is in de acceptatie daarvan, dat verlichting ontstaat. Het eenzijdig
verlangen en uitreiken naar het licht, dat sommige spirituele groeperingen
beogen, leidt tot disbalans en een subtiele weerstand tegen (en minachting
voor) het aardse zijn.
Fouten
maken, ‘zondige dingen doen’, mág en leidt soms zelfs tot grotere vooruitgang
dan het proberen te vermijden van fouten. In het ‘slechte’ ligt de kiem van het
goede besloten; alleen door het ‘slechte’ van binnenuit te ervaren, kun je het
goede ervaren als mooi, zuiver en echt. Je kunt niet ‘van buitenaf’ leren. Jij,
de God in jou, hebt de duik in het diepe (de materie) genomen om ervarend tot weten te komen, niet om wetend tot ervaren te komen. In
die zin is er niet zo veel dat ‘on-spiritueel’ is. Alle ervaring is geheiligd
en betekenisvol. Laat je dus in je leven niet leiden door regels van buitenaf
die dicteren wat goed, gezond, spiritueel is voor jou. Toets het aan je eigen
hart: voelt het goed voor jou, dan kan het wat voor jou betekenen. Laat de rest
los.
2. De tweede
afgod: de normen en ideaalbeelden van de maatschappij
De
tweede afgod die jullie valse idealen voorspiegelt en je losweekt van je
eigenheid en originaliteit is ‘de maatschappij’: het geheel van normen, waarden
en regels dat jullie sociale wereld beheerst en waarmee je opgevoed wordt,
thuis, op school, later op het werk.
Vele
maatschappelijke idealen zijn gebaseerd op angst, op de behoefte het leven in
te dammen, te structureren en organiseren tot een overzichtelijk geheel. Vele
gedragsregels zijn gericht op uiterlijkheden en beantwoorden niet aan wat je
voelt en ervaart van binnen.
Jezelf
afmeten aan ‘hoe de dingen horen’ kan een grote druk op je leggen. Denk
aan de angst om ‘er niet bij te horen’, niet voldoende te presteren, niet mooi
genoeg te zijn, geen relatie te kunnen krijgen, enzovoorts. Door je af te meten
aan onrealistische idealen van succes en geluk, raakt je creatieve energie
verstopt, en voel je je niet meer thuis in deze wereld.
Door
al die ge- en verboden, die als een tweede huid zijn geworden, durven jullie je
oorspronkelijke creativiteit vaak nauwelijks te onderzoeken en ermee te
experimenteren. Je bent bang buiten de gebaande paden te treden. En dit is
jammer, want juist jouw creativiteit, dat wat uit jouw unieke ziel wil
voortvloeien, is nu zo welkom op aarde! Het is dat deel van je dat de
bewustzijnsverandering op aarde kan bespoedigen.
Contact
maken met je eigen creativiteit en deze op jouw geheel eigen wijze uitdrukken
hier-en-nu op aarde, vraagt vaak dat je afwijkt van de normen en doelstellingen
van de maatschappij. Het kan bijvoorbeeld zijn dat jij de dingen in een heel
eigen ritme doet en ogenschijnlijk lange tijd ‘niets presteert’, in die zin dat
je uiterlijk niets ‘produceert’. Terwijl je dan op innerlijk niveau heel druk
bezig bent om diepere lagen in je denken en voelen bloot te leggen. Neem er
gerust de tijd voor om te ontdekken wie je bent, waar jouw natuurlijke energie
je heen voert, en om dat te verankeren in je aardse zijn. Let niet op de
uiterlijke successen. Let op wat goed voelt voor jou, waarbij jij je
gemakkelijk voelt en ontspannen. Daar is de kans het grootst dat je
oorspronkelijke inspiratie voelbaar wordt, dat je vanuit rust en stilte kan
zijn die je bent.
Er
is veel angst in mensen over wat dé maatschappij voorschrijft. En het rare is
dat dé maatschappij eigenlijk niet bestaat. Er zijn alleen maar heel veel
mensen bij elkaar, elk met hun eigen oorspronkelijke verlangens én hun
diepgewortelde angsten. Iedereen verlangt er ten diepste naar vrij te kunnen
zijn, eenvoudig zichzelf te kunnen zijn zonder angst voor het oordeel van ‘de
ander’. Bedenk dus dat wanneer je teveel rekening houdt met het oordeel van ‘de
ander’, je in feite ook de ander z’n ergste vijand wordt, want door je aan te
passen aan dat oordeel en er bang voor te zijn, houd je valse ideaalbeelden in
stand, en trek je het keurslijf voor jezelf én ‘de ander’ nog wat strakker aan.
Jij bent dan ‘de maatschappij’ voor de ander!
Juist
jullie, die in de voorhoede willen staan van deze Nieuwe Tijd, als pioniers die
de weg banen voor anderen, kunnen een voorbeeld zijn voor mensen die gevangen
zijn in angst. Dat voorbeeld ben je wanneer je werkelijk achter jezelf staat,
je eigen verlangens en gevoelens koestert en je los maakt van oordelen van
buitenaf. Deze oordelen zijn geboren uit angst, niet uit liefde, en ze zijn
vaak gebaseerd op oude regels en structuren waarvan niemand meer precies weet
wat nu de onderliggende inspiratie was. Deze oude, van het menselijk hart
vervreemde regels en structuren wachten erop van binnenuit getransformeerd te
worden, door mensen die durven nieuwe grenzen te verkennen. De maatschappij wacht op jou, wacht op bezielde regels en structuren die mensen
helpen in contact te komen met hun hart, met hun diepste inspiratie. Jij draagt
bij aan deze innerlijke transformatie, deze bezieling, door voorbeeld te zijn
in plaats van volgeling.
Durf
het speelse in jezelf, het kinderlijke, boven te laten komen. Maak regelmatig contact
met het kind in jezelf, dat heel goed weet wat het wil. Vaak weten jullie niet
meer wat er in je hart leeft, heb je het gevoel je passie en hartstocht kwijt
te zijn, omdat je het kind in jezelf niet meer laat spelen, niet meer laat
dromen en fantaseren. Doordat je je spiegelt aan uiterlijke normen (bijvoorbeeld: wat is
‘normaal’ voor mijn leeftijd, sexe, komaf..) fixeer je je op beperkte
mogelijkheden, terwijl juist het kind in jezelf, de dromer, de fantast, je over
die grenzen heen kan laten kijken en je in contact brengen met je ‘innerlijke
norm’.
Jullie
allen zijn geboren met een innerlijke beweegreden, een passie om iets neer te
zetten op aarde, voor jezelf maar ook voor anderen, ook voor ‘de maatschappij’.
Jullie zijn hier niet om in een ivoren toren te leven, jullie zijn deel van het
collectieve bewustzijnsveld van de aarde en jullie zijn hier gekomen om werkelijk
aanwezig te zijn en je licht op aarde te manifesteren. Dát maakt je gelukkig. Door
contact te maken met het kind in jezelf, en weer de magie te voelen van je
oorspronkelijke passie, worden fictieve grenzen en beperkingen opgeheven en zal
je levenspad zich veel makkelijker en lichter ontvouwen. Hoe meer je breekt met
de valse goden die jullie klein en angstig maken, hoe meer je leeft vanuit
vrijheid en overgave aan het hart, hoe meer het universum je de instrumenten
zal aanreiken die nodig zijn om jouw passie tot uiterlijke manifestatie te
brengen.
3. De derde afgod: meelijden met je
naasten
De
laatste afgod die ik wil noemen en die jullie in het dagelijks leven misschien wel het meest in de ban houdt, is het
medelijden met je naasten, de dierbaren om je heen. Je denkt nu waarschijnlijk:
hoe kan dat nou een valse god zijn! Is het niet juist de bedoeling dat ik mij
met mijn naasten verbind en hen ten dienste ben? Waar ik op doel is dat jullie vaak
geneigd zijn je zo diep te verbinden met de mensen om je heen, dat je
meegetrokken wordt in hun pijn, hun problemen, hun negatieve emoties, en daardoor
weggetrokken raakt van jouw eigen centrum, je innerlijke rust. Dit soort van
medelijden en meevoelen is niet jouw taak, is niet helpend voor de ander, en is
niet spiritueel wenselijk. Veel van wat jullie ‘hooggevoeligheid’ noemen, is
een zo sterk openstaan voor de energie van een ander dat het ten koste gaat van
je eigen energie. Je invoelingsvermogen wordt dan onvoldoende afgeremd door het
inzicht dat de negatieve energieën van een ander bij hem horen en niet bij jou.
Je hebt dan onvoldoende voeling met het weten dat die negativiteit een rol
vervult in het leven van die ander, en dat jij hem weliswaar door jouw begrip
en herkenningsvermogen een spiegel kunt voorhouden, maar dat het geenszins de
bedoeling is dat jij met hem gaat mee-lijden.
Natuurlijk
wil jij graag dat de zon schijnt in het leven van je dierbaren (partner, ouder,
kind, vriend, collega of cliënt), dat hun problemen worden opgelost en dat zij
zich beter voelen. Maar besef altijd dat de problemen die zij hebben hun eigen
creaties zijn, de afspiegeling van hun eigen innerlijke conflicten, die zich in
de buitenwereld manifesteren als relatieproblemen, geldproblemen,
gezondheidsproblemen, psychische klachten, etcetera. Ergens willen mensen deze problemen ervaren, om
zo tot innerlijke klaarheid te komen. Het kan wel lijken alsof zij slachtoffer
zijn, zeker als ze lange tijd in kringetjes ronddraaien. Maar vaak betekent dit
dat zij nog iets van dat probleem willen ervaren en dat de tijd niet rijp is
voor hulp van buitenaf. Als jij je daar toch in mengt, wordt je voordat je het
weet dwingend en controlerend in het helpen van de ander, en put je je eigen
energiebronnen uit. Je breekt dan met overgave als levensstijl.
Door
te veel, of ongepast, te geven, verspil je je energie, en klink je jezelf
emotioneel vast aan de ander, waardoor jouw welbevinden gaat afhangen van zijn
of haar welbevinden. Jullie emotionele lichamen raken verstrengeld, en dit is
één van de voornaamste oorzaken voor het verliezen van kracht, vitaliteit en zelfbewustzijn.
Weinig kan jullie zo sterk opbreken als gevoelens van plicht, schuld en
verantwoordelijkheid ten opzichte van anderen.
Er
ontstaat in zo’n mede-lijdende band vaak een machtsverhouding, ook al is dit
niet bewust. De helper probeert met het teveel of ongepast helpen in feite een
innerlijke leegte te verdoezelen, die hij vermijdt te voelen door zich met de
ander bezig te houden. Hij voelt zich sterker of groter worden in het helpen
van de ander. De geholpene ervaart de aandacht van de ander als prettig en
behulpzaam, en gaat merken dat hij met z’n stemmingen invloed kan uitoefenen
over de ander. Hij voelt dat als het slecht met hem gaat, hij extra aandacht
krijgt van de ander. Hij voelt dus dat hij macht heeft over de ander. Kortom:
de helper denkt zich beter te gaan voelen door het helpen, de geholpene denkt
zich beter te voelen in zijn slachtofferrol. Ondertussen vindt er een sterke
energie-uitwisseling plaats tussen hen, maar niet op een voedende manier. Deze
uitwisseling zal hen beiden uitputten, omdat de rol die ze hebben gekozen niet
evenwichtig is voor hun ziel. De helper wordt gefrustreerd omdat hij geen
resultaten boekt; in die relatie wil de geholpene immers zijn
slachtofferpositie niet opgeven. En het slachtoffer komt niet uit zijn rol als
slachtoffer, hij nestelt er zich juist dieper in, en dat heeft een verlammende
werking op hem. Beiden zullen op den duur boos worden op elkaar en elkaar verwijten
gaan maken.
Jullie
zijn zeer begaan met mensen om je heen. Dit geldt des te meer voor degenen
onder jullie die ik lichtwerkerzielen heb genoemd, zielen die zich geleid
voelen door een spirituele impuls om licht te brengen op aarde. Jullie hebben
een gevoeligheid in je hart waardoor het moeilijk is anderen te zien lijden. Jullie
vinden het moeilijk om op wereldschaal te zien hoeveel lijden er is en hoezeer
de natuur wordt beschadigd. Maar op privé-vlak grijpt het jullie emotioneel het
meeste aan. En juist hier is het belangrijk dat je je eigen kracht terugneemt.
Het
is belangrijk je te realiseren dat je een ander niet helpt door jezelf klein te
maken. Jullie denken vaak dat als je een deel van de gevoelens van de ander
opneemt en inslikt, je dichter bij die ander komt te staan, en hem helpt. Alsof
je de last samen deelt. Maar door het te absorberen en in te slikken, verdubbel
je de last alleen maar. De schaduw verdiept zich. Door mee te gaan in het
lijden met een ander, laat je je kracht fragmentariseren; ze raakt versplinterd
door de negativiteit in de ander. Je gaat denken dat je zelf niet gelukkig,
tevreden en blij mag zijn, terwijl de ander lijdt. Het omgekeerde is echter het
geval.
Werkelijk
helpen betekent dat je je energie in dienst stelt van de oplossing van het
probleem, niet van het probleem zelf. De sleutel daartoe is dat je jezelf gróter
maakt en niet kleiner. Hoe meer zelfbewustzijn en onafhankelijkheid jij
uitstraalt, hoe meer jij ‘de energie van de oplossing’ vertegenwoordigt en hoe
meer je kan betekenen voor de ander, zonder dat het jou uitput. Als je gaat
mee-lijden, bevestig je eigenlijk het probleem. Als je bij jezelf blijft, en niet
mee-resoneert met de zware emoties van de ander, open je een ander perspectief,
werp je een ander licht op de kwestie. Je laat je innerlijk licht erop schijnen,
juist door niet ‘mee te trillen’ met de ‘energie van het probleem’.
Werkelijk
helpen, spiritueel helpen is nooit het probleem van een ander oplossen. Het is een
baken van licht zijn waaraan de ander zich kan spiegelen, zich kan optrekken en
zich in kan verheugen: ‘kijk, zo kan het ook: hij of zij heeft iets wat mij
raakt, wat mijn hart inspiratie geeft.’ Zo reik je de ander de ‘energie van de
oplossing’ aan, niet door iets te doen voor hem, maar door iets te zijn en uit
te stralen. Dat ís lichtwerk: op natuurlijke wijze zijn die je bent, vrede
hebben met jezelf en deze vrede uitstralen naar anderen. Niet oplossingen
bedenken voor anderen, niet de lasten van anderen innerlijk meedragen, maar ‘de
oplossing’ energetisch neerzetten en verankeren op aarde. Dat is de kern van
jullie helende invloed, jullie missie op aarde.
Trouw
zijn aan jezelf, goed voor jezelf zorgen en luisteren naar wat je intuïtie je
ingeeft: dat is je missie, dat is het voornemen geweest van je ziel. Elke keer dat
je vanuit angst of controlebehoefte je energie weggeeft aan anderen,
versplintert er iets van je licht en is er ‘herstelwerk’ nodig om weer bij
jezelf te komen, in je natuurlijke kracht en evenwicht. Let er eens op hoe dat werkt
in het dagelijks leven. Met name als je veel aan het piekeren bent over een
ander, je gedachten in cirkels gaan, en dat gepaard gaat met een vast patroon
aan emoties, dan zit je in het spoor van de controle, van de angst. Vaak zijn
jullie motieven dan ingegeven door een vorm van dienstbaarheid: ‘ik wil graag
dat het goed gaat met die persoon, dat project, die situatie’. Let er eens op
of je met jouw investering van energie in dat probleem de oplossing ervan dient
of dat je het probleem bevestigt en daarmee in stand houdt. Vraag je af of je niet
eigenlijk een afgod aan het dienen bent, in plaats van het licht in jezelf.
Je passie vinden en volgen
Controle uitoefenen lijkt vaak goed, verstandig
en nobel te zijn, maar in feite is het meestal verweven met angsten en normen
die van buitenaf zijn opgelegd. Regelmatig voelen jullie je moe en uitgeput van
al jullie inspanningen op een bepaald gebied, maar denken jullie toch dat je
daar nog meer energie in moet investeren, dat je dat verplicht bent aan iets of
iemand: een god, een maatschappelijk beeld, een mens. Maar elke keer als je je
emotioneel uitgeput voelt, als je voelt dat je doldraait, weet dan dat het juist
zaak is los te laten en een stille plek voor jezelf op te zoeken. Het is tijd
om jezelf los te maken van de wereld en tot jezelf te komen. De verbinding even
verbreken en contact maken met je innerlijk kind, is van levensbelang om voeling
te houden met waar jij staat. In dat contact wek je ook de engel in jezelf, de
hoedster van het kind. Je maakt contact met je hoger én je lager zelf en tracht
voelend tot het inzicht te komen hoe zij in het heden goed kunnen
samenspelen.
Iedereen is geboren met een passie. Stel
je die maar eens voor als een mooie rode roos. Stel je voor dat je, voordat je
wordt geboren, aan de rand van de hemel staat - net voordat je naar beneden
springt - en dat je een prachtige rode
roos in je hand houdt. Hoewel je misschien aarzelt om de sprong in de aardse
sfeer te wagen, en je je in zwaarmoedige momenten afvraagt ‘durf ik dit wel aan’,
voel je dat er diep in je een vuur leeft, een passie, die je ziet oplichten als
een rode roos.
En stel je nu voor dat je de sprong maakt,
dat je de incarnatie aangaat, en die rode roos voortaan in je meedraagt, binnen
in je hart en buik. Laat de energie van die rode roos op dit moment even bij je
komen. Laat die oorspronkelijke hartstocht, die inspiratie even voelbaar zijn….
Kijk eens even hoe je roos er nu
uitziet, neem het eerste beeld dat in je fantasie opkomt. Is de roos een beetje
droevig, of straalt zij juist, staat ze in de knop of in volle bloei? Heeft zij
misschien iets nodig op dit moment? Misschien wat liefde en aandacht, misschien
wat water of meer zonlicht, of een andere plek, waar ze meer tot haar recht
komt. Stel je maar voor dat je haar precies geeft wat ze nodig heeft, en voel
wat dit innerlijk met je doet.
Rood is de kleur van de aarde, van het
onderste (stuit- of wortel) chakra. En rood is de kleur van de passie. Jullie
zijn soms bang voor je eigen passie. Jullie
zijn bang om deze natuurlijke energie te laten stromen in je leven, juist omdat
zij vaak ingaat tegen ‘wat hoort’, tegen traditionele beelden van wat juist, goed
en spiritueel is. Echter, in ieder van jullie zit een oorspronkelijke
hartstocht en originaliteit die de bron is van je bestaan. Je kunt je niet echt
tevreden en vervuld voelen, voordat je die energie in jezelf toestaat je leven
te besturen, ‘te leiden’. De kern van overgave als levensstijl is dus dat je je
overgeeft aan jezelf, aan de hartstocht
van je ziel, de innerlijke inspiratie die in je leeft.
Er
zijn een paar manieren waarop je kunt herkennen of je in contact staat met deze
bron, of je leeft in overeenstemming met je eigen natuur.
1.
Inspiratie voelen: waar je energie
stroomt, is het goed
Leven
in overgave wil zeggen dat je je laat leiden door wat jou bezielt. Overgave is
niet een passieve energie. Door je over te geven aan wat jou écht raakt en
inspireert, open je de poort tot een actieve, levendige energiestroom in jezelf.
Om te ontdekken waar jij in die stroom staat, is het belangrijk te kijken bij
wat voor activiteiten jouw energie van nature stroomt, wat je gelukkig maakt of
een vredig gevoel geeft. Vervolgens kun je je afvragen wat de (gevoelsmatige)
essentie is van die activiteiten? Als je de essentie van je inspiratie kent,
kunnen er verschillende manieren zijn waarop je deze vorm geeft.
2.
Bij je eigen natuur blijven: wat bij jou
hoort, gaat je goed af
Om
je eigen passie te herkennen moet je beseffen dat het altijd iets is wat
natuurlijk is voor jou. Het betreft iets, een beroep, bezigheid of
uitdrukkingsvorm, waartoe je je aangetrokken voelt, iets waarnaar je interesse en
affiniteit van nature uitgaan. Meestal is het niet iets waarvoor je hemel en aarde
hoeft te bewegen. Het ligt vaak eerder dichtbij dan veraf. Natuurlijk kan het
zijn dat je eerst iets moet doen om je dromen te verwezenlijken, zoals een
opleiding volgen, maar dit is dan een realistisch en haalbaar doel. Je passie
is iets waar je talenten en vermogens op zijn toegesneden, iets wat je goed
afgaat. Meestal loopt het als een rode draad door je leven.
3.
Grenzen stellen en ‘nee’ durven zeggen: neem jezelf serieus
Je
staat in de stroom van overgave aan jezelf als je jezelf zo serieus neemt dat
je nee durft te zeggen tegen dat wat die stroom inperkt of stop zet. Leven
overeenkomstig je passie kun je alleen als je ‘nee’ durft te zeggen tegen wat
niet bij je past. Overgave aan wie je bent, jouw unieke stroom, daar hoort bij:
eigenwijs zijn, je eigen weg vinden, vertrouwen op de boodschappen van je hart,
zelfs als mensen zeggen dat je onverstandig bent, of raar of anders. Het vraagt
om trouw aan jezelf. Durf
groot te zijn, durf een verschil te maken, durf anders te zijn. Er is eigenlijk
geen alternatief, weet je. Het alternatief is namelijk dat je natuurlijk
stromende energie gaat stokken en doodlopen en dat je je op den duur gefrustreerd
voelt, leeg, boos en onverzadigd. Als je niet kiest voor jezelf, kies je tegen
jezelf: de energie van de roos, je passie, trekt zicht terug en dat leidt tot
allerlei psychische problemen zoals eenzaamheid, vervreemding, uiteindelijk
depressie. Durf dus nee te zeggen, durf ruimte te geven aan jezelf en vrees
niet om ‘egocentrisch’ te zijn naar de maatstaven van valse goden.
4.
Geduld en ritme: doe het stap voor stap
Als
je contact hebt met de energie van je ziel, je inspiratie, dan zal die een weg
voor jou banen in je dagelijks leven. Mogelijkheden, mensen en situaties
verschijnen op je weg in een tempo en ritme dat bij jou past. Als je je wilt
afstemmen op deze stoom, blijf in het heden en neem het stap voor stap. Probeer
niet te ver vooruit te lopen op wat er allemaal moet gebeuren om je doel te realiseren.
Het leven zorgt voor jou, jij hoeft niet voor het leven te zorgen. Voel je
passie en leg die in de handen van de God in jou; laat de engel in jou zich
ontfermen over de dromen en verlangen van jouw innerlijk kind. Geef het over en
vertrouw!
Hartelijk
dank voor jullie aanwezigheid vandaag. Het is een groot genoegen bij jullie te
zijn en ik vertegenwoordig hier vooral ook jullie eigen energie, die je wenkt
en uitnodigt: ‘durf het aan, durf jezelf te zijn, durf te leven!’
© Pamela Kribbe
www.pamela-kribbe.nl
|
|