;

De steen

Pamela channelt Jeshua

Lieve mensen,

Ik ben Jeshua, en groet jullie allen. Jullie zijn allen wezens van licht. Je komt je licht hier verspreiden op aarde en ontmoet daarin weerstand. Wat is eigenlijk dit spel tussen licht en donker? Wat is de weerstand die je ervaart, wat is het donker dat je tegemoet treedt?

Licht wil eigenlijk niets anders zeggen dan een besef van de eenheid van alles. Als je in het licht bent, als je zelf licht bént, voel je grenzeloosheid; je voelt dat je bewustzijn deel uitmaakt van een groter geheel, dat je verbonden bent met alles wat is. Licht is verbinding met het Ene.

De essentie van licht is vormloos, niet gebonden aan een bepaalde vorm. Het licht dat jij in wezen bent, kan overal tegelijk zijn; jouw bewustzijn is eindeloos. Dit te ervaren brengt jullie in een toestand van verrukking. Het herinnert je aan je ware natuur: vrij te zijn, ongebonden aan de vorm. Voel eens dat dit de kern is van jouw wezen, van jouw bewustzijn. Jij bent niet de vorm waarin je bewustzijn nu verkeert: je bent niet je lichaam, je bent niet het vlees en bloed waaruit je lichaam bestaat, of het geslacht, of de karaktereigenschappen die horen bij je huidige persoonlijkheid. Je bent meer dan dat alles. Je hebt meerdere en zeer verschillende vormen bewoond als bewustzijn, in vele levens hier op aarde en op andere plekken in het universum. De constante doorheen al die vormen ben jij, een in de kern ongebroken, eindeloos, onbeperkt bewustzijn.

In de kern van dat bewustzijn is er geen scheiding tussen jou en de wereld. Jij bent overal, in een open gewaar-zijn. De kern van wie je bent is een open ruimte, stil, groots en vol leven. Ben je je hiervan bewust, dan is er steeds een basisgevoel van vreugde bij je. Je hart staat open, je voelt je gekoesterd in het universum. Waardoor? Niet door iets buiten jou, maar door het bewustzijn dat jij zelf bent. Het is vreugdevol om dat bewustzijn te zijn, je voelt je van binnenuit gedragen door de stroom van leven die de hele kosmos doortrekt.

Weet dat dit bewustzijn altijd beschikbaar is voor jou. Je kunt bij die kern van licht in jou komen door afstand te nemen, door jezelf vanaf een bepaalde afstand te bekijken en te zien dat de dingen die jou beroeren in je leven weliswaar belangrijk zijn, maar jou nooit helemaal definiëren. Jij bent meer dan dat wat er zich nu afspeelt in je leven qua emoties en gebeurtenissen; jij bent het bewustzijn dat dit gewaar is. Jij bent het bewustzijn dat vele ervaringsinhouden door zich heen laat waaien en stromen. Dit bewustzijn zelf is onverwoestbaar.

In je leven op aarde heb je ervoor gekozen je bewustzijn tijdelijk te verbinden met een lichaam, met een vorm. Dat heb je niet om niks gedaan. Het lichaam is heel waardevol. Het is heel bijzonder dat je je bewustzijn zo kunt focussen, zo kunt concentreren dat het zich voor een deel vereenzelvigt met een lichaam, met de persoon die je nu bent, vrouw of man, met alle talenten en karaktereigenschappen die bij je horen. Maar vergis je niet, jij bent niet dat pakket van eigenschappen. Jij bent het bewustzijn dat het ervaart. Dat besef geeft je ruimte.

Op het moment dat je kiest voor incarnatie, voor leven-in-de-vorm, vindt er een verdichting plaats van jouw licht. Licht is hierbij hetzelfde is als bewustzijn. Er vindt een bepaalde vernauwing plaats van je bewustzijn, waardoor je geneigd bent de verbinding te verliezen met wie je in wezen bent: vormloos, onbeperkt, oneindig. Dit is zeker het geval in de beginfase van je wordingsgeschiedenis, je groeiproces als ziel. Een jonge ziel is geneigd om, als hij zich in de vorm bevindt, zich helemaal te identificeren met die vorm. Het vereist een zekere ervaring om helemaal in de vorm te zitten en tegelijk te beseffen: ik ben dit niet; ik ervaar deze vorm, maar ik ben meer dan dat. Als de ziel volwassener wordt, zullen er steeds meer momenten zijn waarop de ziel zich herinnert: ik ben er nu in deze vorm, in dit lichaam, maar er is iets in mij dat deze vorm overstijgt en dat eeuwig en ongebroken is.

Waarom kiest de ziel voor verdichting en incarnatie? Waarom ben je een leven aangegaan in de vorm? Zou het niet fijner zijn om altijd in dat ene, ongebonden bewustzijn te verkeren? Stel die vraag eens aan jezelf. Sommigen van jullie verzuchten misschien “O ja, dat zou ik altijd liever willen, voor mij geen incarnatie meer, het leven is te beperkt in een vorm”. Toch is er een verlangen in de ziel om dit te ervaren.

De kunst van het leven in een lichaam is om het licht in de vorm te brengen. De kunst is het ongebroken bewustzijn dat je in wezen bent in de materie gestalte te geven. Door het licht in de vorm te brengen, krijgt de vorm schoonheid, leven en glans. De diversiteit van levensvormen die je op aarde ontmoet, zoals het planten- en dierenrijk, komt voort uit een dans van licht en materie, van bewustzijn en vorm. In het Ene Bewustzijn dat de hele kosmos doortrekt, bestaat een verlangen naar verdichting, naar manifestatie in de vorm. Manifestatie in de vorm maakt het mogelijk onderscheid te ervaren, onderscheid tussen ‘jij’ en ‘ik’ en licht en donker. Het aangaan van de dans met vorm en materie geeft het leven diepte en reliëf, het maakt een scala van ervaringen mogelijk. Dat is de reden waarom God zich manifesteert in de vorm en waarom jij hier bent in een mensenlichaam.

Jij bént God, en ooit heb je vanuit vreugde ervoor gekozen je licht in en door de vorm heen te laten stralen. Dit maakt je tot een schepper. Het is je diepste verlangen om je licht tot in de meest dichte vormen van materie te brengen. Dit geeft je een gevoel van zelfverwerkelijking, dat meer vervullend is dan de terugkeer naar een toestand van puur, vormeloos Zijn. Dat wat de kosmos draagt en inspireert is een levende God, die creatief is en voortdurend zoekt naar groei en expansie. Jij bent deel van die God en je keuze voor het leven in de vorm hoort net zo bij je als de kern van vormloos licht die je bent.

Wat is dichtheid eigenlijk? De aardse dimensie wordt vaak ‘dicht’ genoemd: zwaar, traag, compact, en daarmee wordt eigenlijk gezegd: er heerst een gebrek aan vrijheid, een gebrek aan bewustzijn van wie je werkelijk bent. Op aarde kun je opgesloten raken in negatieve gedachten of emoties, in pijn, lijden en angst. Je kunt vergeten wie je bent en je afgesneden voelen van je verbondenheid met het geheel. Wanneer je als mens het contact met het licht kwijt raakt, leef je in duisternis. Je ervaart verdichting in letterlijke zin: het zit dicht, je voelt je opgesloten, het zit vast in jezelf.

Ik wil je uitnodigen naar het meest dichte niveau in jezelf af te dalen. Vaak ervaar je dit dichtste stuk in jou op levensgebieden waar de energie het minst stroomt, waar je de meeste moeite hebt met jezelf of het leven. Je ervaart dat aspect van je leven als ballast, als iets dat er niet zou moeten zijn. Je draagt de dichtheid als een steen om je nek, zoals de bekende uitdrukking zegt “als een molensteen om je nek”.

Je kunt deze dichtheid die je ervaart projecteren op de aarde en zeggen: het is hier zo dicht en traag, er is zoveel gebrek aan bewustzijn, en dat veroorzaakt mijn pijn. Het is echter niet de dichtheid van het leven op aarde die je teneerdrukt. De oorsprong van je lijden ligt daar waar jouw licht niet kan doordringen tot de dichtheid in jezelf. Er heerst daar een gespletenheid in jezelf; je verstoot een deel van je, en dat creëert pijn.

Stel je eens voor dat je daadwerkelijk rondloopt met een steen om je nek. Kijk eens hoe zwaar of groot die steen is. Laat je verbeelding de vrije loop. In die steen zitten alle emoties waarmee je het moeilijk hebt en misschien ook negatieve overtuigingen over het hier op aarde zijn. Dat je je hier niet welkom bent, dat er een gebrek aan begrip is voor wie jij bent en het licht dat je komt brengen. In die steen zit je angst voor en weerstand tegen het leven. De steen staat symbool voor dat wat op slot zit in jezelf, waar je vast zit in je leven. Daarmee staat de steen ook symbool voor jouw levensmissie. Het is namelijk jouw missie als ziel om licht te brengen in de meest dichte stukken van jezelf.

Het is je levensdoel om licht uit te stralen naar dat wat in jou verhard en versteend is geraakt. Niet de wereld vraagt om jouw licht, maar jouw eigen wezen, en zodra je dat kunt aanvaarden en er je handen omheen kunt slaan, straal je in de wereld een licht uit dat anderen vanzelf inspireert en uitnodigt hetzelfde innerlijke proces aan te gaan. Maar concentreer je eerst even helemaal op jouw eigen steen. Je kijkt er vaak van weg. In je dagelijks leven ben je gericht op het verwezenlijken van bepaalde doelen en idealen en daarbij kun je merken dat er een deel van jou niet mee lijkt te willen werken, dat er iets in je blokkeert of angstgevoelens en zelftwijfel veroorzaakt. Je gaat nu je volle aandacht geven aan dat deel in jou. Je knielt neer bij die steen. Stel je voor dat de steen op de grond ligt, dat jij ervoor neerknielt en dat je je handen op de steen legt. Laat je bewustzijn in de steen vloeien, om af te tasten wat er in die steen leeft.

Begroet de steen. Herinner je dat jij ongebroken bewustzijn bent. Je bent levend licht en je kunt helemaal in de steen kruipen en voelen welke emotionele lading deze in zich draagt.

Doordat jij je bewust verbindt met de steen, gaat er van binnenuit een licht branden. Jouw bewustzijn brengt de steen tot leven; deze is niet langer koud en hard, het wordt langzaam een edelsteen. De structuur van de steen verandert door jouw liefdevolle aandacht, en kijk eens goed welke kleur en welke vorm de steen aanneemt.

Vraag de steen: “Wat wil je mij geven? Wat heb je mij te geven?” De steen bevat verdichte energie, maar als die verdichte energie omgeven wordt met licht en aandacht, transformeert deze zich tot een sieraad en een geschenk. Dat wat eerst als een molensteen om je nek hing, wordt nu een schat, een geschenk om met eerbied aan te nemen. Neem de steen in je handen, kijk hoe hij nu flonkert en straalt, in een kleur en een vorm die bij jou passen. Geef de steen een plaats in je lichaam; kijk waar de steen van nature naartoe wil. Naar welke plek in je lichaam wil de steen spontaan toe? Wat voor effect heeft dat op jou?

Het leven op aarde nodigt je steeds uit je toe te wenden naar de meest verdichte, verharde, versteende delen in jou. Dit vraagt om kracht en moed en tegelijk schep je op deze wijze de schoonheid die hoort bij het leven in vorm. Door je bewustzijn te verbinden met dat wat koud, donker en versteend is geraakt, ontstaat er iets moois, iets nieuws. Deze flonkerende, levende edelsteen is jouw schepping, jouw tot wasdom gekomen ziel. De edelsteen is het resultaat van het samengaan van bewustzijn en materie, de vrucht van de dans tussen vormeloosheid en vorm. Het leven nodigt je uit deze dans steeds opnieuw aangaan. Op het moment dat je merkt dat je tegen blokkades oploopt in je leven, oordeel niet. Vraag de steen in je verbeelding aan je te verschijnen. Daal af en verbind je met dat wat buiten het licht van je bewustzijn is geraakt. Ontferm je over de steen. Jouw liefdevolle aandacht is voldoende om de steen van binnenuit te verlichten. Door je licht te laten schijnen op het dichte en donkere in jezelf, wordt God via jou geboren op aarde.