|
Lieve mensen, Het stemt mij o zo vreugdevol om bij jullie te zijn vandaag! Jullie zijn mooi, jullie zijn zuiver in je intentie en je hart. Men spreekt vandaag de dag over de nieuwetijdskinderen, maar jullie zijn de nieuwetijdsouders. Die zijn er ook, en ze zijn hard nodig om de geboorte te laten plaatsvinden van een nieuw bewustzijn, dat ruimer en vrijer is dan in de vele generaties voor jullie. Jullie zijn de pioniers, de poortwachters die deze ruimte vrijmaken. De nieuwe generatie kinderen komt jullie begroeten. Vanuit de hemel dalen zij neer op aarde en brengen hier een sprankeling van licht en de energie van thuis. En ze brengen ook genezing voor jullie, hun ouders. Zij zijn zo dankbaar voor alles wat jullie voor hen doen! Jullie twijfelen vaak aan je eigen vermogen om je kind te begeleiden. Jullie doen jezelf daarin zeer tekort. Ik wil jullie daarover, met een glimlach maar toch ernstig, toespreken: jullie doen jezelf tekort. Jullie zijn zeer begaan met jullie kinderen. Zo diep gaat de liefde die jullie verbindt met je kinderen, dat jullie bereid zouden zijn voor hen te sterven. Jullie hebben onvoorwaardelijk lief. Wat kan er nog meer van je gevraagd worden? Wees toch niet zo streng voor jezelf! Jullie vragen je doorlopend af: “Doe ik het wel goed, stem ik mij wel juist af? Geef ik het kind wat het nodig heeft, doe ik waarvoor ik gekomen ben?” Ontsla jezelf eens van al dat huiswerk, wees eens vrij en gelukkig met wie je bent. Jullie zijn prachtig en waardevol, precies zoals je nu bent, op dit punt in je zielereis. Jullie doen het heel goed. Jullie zijn gevoelig voor de wensen en verlangens van jullie kinderen, jullie hart staat open naar hen. Voel je eigen geopende hart, dat is genoeg. Je hoeft niet alles te weten en te begrijpen. Voel eens even heel duidelijk hoezeer jij je best doet en hoezeer jij vanuit het diepst van je ziel aanwezig wilt zijn voor je kinderen, in al jouw kwetsbaarheid en met de lasten, de oude kwetsuren en angsten die jij met je meedraagt. Je hebt een oude erfenis bij je. Je draagt energieën met je mee vanuit je eigen persoonlijke geschiedenis, vanuit je biologische familie, en het reikt nog dieper dan dat. Wanneer je als kind geboren wordt op aarde, neem je een duik in het diepe en absorbeer je de energie van de mensheid zoals die op dat moment op aarde heerst. Je duikt in de collectieve sfeer van het menselijk denken en voelen op dat moment en dat wordt geestelijk je bagage. De kinderen die nu de aardse sfeer binnenkomen, pikken een collectieve energie op die anders is van toon, vibratie en kwaliteit. Het bewustzijn heeft zich verhoogd de laatste decennia. Daarom is het voor deze kinderen op een bepaalde manier lichter en gemakkelijker om hier te zijn. De sluier waar ze doorheen moeten, is dunner. Tegelijk is het ook zwaar voor hen, omdat er nog steeds oude structuren op aarde zijn, waar de kinderen met hun hogere vibratie flink tegen aan botsen. Het is voor hen gemakkelijker om hun ziele-energie intact door de sluier heen mee te nemen, maar tegelijk is het moeilijker voor hen om zich aan te passen aan de oude structuren en denkwijzen die nog op aarde leven. Jullie, als hun ouders, vormen daarin een brug. Jullie zijn degenen die voor hen een vertaalslag kunnen maken. Jullie begrijpen het licht dat zij uitstralen, jullie staan open voor hun zielekwaliteiten, jullie hebben een besef van waar ze vandaan komen en hoe rijp ze zijn op geestelijk niveau. Tegelijkertijd staan jullie zelf nog met één been in het oude, in tradities van angst en zelfontkenning. Precies dat stuk in jou mag geheeld worden in de relatie met je kind. Met andere woorden: jij mag ook geheeld worden in die relatie. Jullie zijn hier om je kinderen iets te geven, maar ook om van hen iets te ontvangen, en vooral over dat ontvangende stuk wil ik vandaag spreken. Als kind hebben jullie ervaren wat het is om je een vreemde te voelen binnen de aardse realiteit, vooral in de mensenwereld. Als kind belichaamde je een intuïtieve wijsheid, maar je kon je ei vaak niet kwijt in je omgeving. Jullie zijn allen lichtbrengers, zielen die met een heel mooie intentie naar de aarde zijn gekomen. Jullie wilden verandering brengen, in jullie eigen tijd. Er was, al heel jong, een heimwee in je hart en een weten: ik kom uit een andere sfeer en ik ben hier om iets van die sfeer naar de aarde te brengen. Maar het kwam vaak voor dat je je afgewezen voelde in dat weten, ook al heb je dit alleen onbewust geregistreerd. Je hebt de pijn van afwijzing ervaren, ook al was het niet zo bedoeld door je ouders, leraren of andere belangrijke mensen in je omgeving. Doordat je je onbegrepen voelde, ben je je sterrenlicht naar binnen gaan trekken, alsof je het moest verbergen. En je bent steeds meer verkrampt gaan leven, onzeker over wie je was, omdat het niet gespiegeld werd door je omgeving. Toen werd je ouder en groter, en op een gegeven moment kwam er in je leven weer een aanraking vanuit die sfeer van thuis, vanuit die liefdevolle sfeer van Zijn die je je als kind nog zo goed herinnerde. Die aanraking kwam van een ziel uit de hemel, die bij je wilde komen als jouw kind. Altijd is het zo dat het kind dat bij je komt, je ergens aan wil herinneren. Het gaat om iets wat je vergeten bent, maar dat tegelijk heel sterk bij jou hoort als ziel. Een kind wil je bewust maken van een vergeten wezenskwaliteit, een aspect van jezelf dat je heel maakt en wat je uit het oog bent geraakt. Elk kind wil een specifiek aspect van de ouder helpen ontwaken. Is het kind eenmaal bij je in de aardse sfeer, dan zal het geleidelijk aan door zijn of haar uitstraling, door zijn of haar specifieke karakter en ook de problemen die het tegenkomt, dat aspect in jou gaan wekken. Als je bijvoorbeeld heel verantwoordelijk bent en je altijd de lasten van anderen op je schouders neemt, dan zal je misschien een kind aantrekken dat daar helemaal geen zin heeft, dat daar lak aan heeft en tamelijk ongehoorzaam is. Maar het kan tegelijk een kind zijn wat heel avontuurlijk is, speels en vrij, en dat zich niet laat binden door eisen van anderen. Op die manier herinnert het kind jou aan iets, namelijk aan het belang van vrijheid, onafhankelijkheid en goed voor jezelf zorgen. Ondertussen kan dit kind je een hoop hoofdbrekens bezorgen. Je vraagt je af: “waarom is het zo dwars, moeilijk en ongehoorzaam?”. Hoewel het antwoord daarop varieert per kind, kan het heel goed te maken hebben met een innerlijke dynamiek die tussen jou en het kind speelt. Het kan zijn dat een aspect van jezelf dat jij tegen beter weten in onderdrukt in jezelf, door het kind wordt belichaamd en manifest gemaakt. Dat kan heel confronterend zijn. Als je bijvoorbeeld heel geschokt en boos reageert op het “egocentrische” gedrag van je kind, dan merk je wellicht op dat er een kwaadheid in je wordt aangeraakt, die niet slechts het gedrag van je kind betreft, maar het feit dat jij jezelf eigenlijk enorm tekort gedaan voelt met alle verantwoordelijkheid die je meetorst. Dus je bent eigenlijk ook kwaad op jezelf en op de wereld. Het kind raakt deze diep verborgen laag in jou aan, en geeft je zo de mogelijkheid bepaalde overtuigingen in jezelf (“mensen hebben mij nodig”, “geven is beter dan ontvangen”) te onderzoeken en te herzien. (Dit wil trouwens niet zeggen dat je het gedrag van je kind daarom maar moet laten zoals het is. Het is goed om gewoon grenzen stellen volgens jouw gevoel). Wat ik hier vooral wil benadrukken ten aanzien van de ouder-kind relatie is dat je het jezelf gewoon mag gunnen dat het gedrag van je kind in jou sterke emotionele reacties oproept, die je zelf (nog) niet helemaal doorziet. Gun jezelf een stuk verwarring en onbegrip, sta toe dat je je irriteert aan een kind, dat je met je handen in je haar zit of er even niks meer van begrijpt. Aanvaard ook dat het onbegrip of gebrek aan contact je verdrietig maakt, en dat je je realiseert wat je zelf eigenlijk aan essentieel contact hebt gemist in je jeugd. Al die emoties kunnen naar boven komen tijdens het opgroeien van het kind. Dit is in orde. Wat jullie vaak dwarsboomt is dat je van jezelf zo vaak de perfecte ouder moet zijn, die het allemaal begrijpt, die zijn of haar eigen pijn heeft doorgrond en daarom helemaal aanwezig kan zijn voor het kind als een spirituele gids die het begeleidt. Maar ik zeg jullie: het leven is milder en liever dan jullie denken! Je hoeft helemaal niet die perfecte ouder te zijn, je mag zelf in oude kindstukken schieten, het niet weten, oude angsten doorleven, en soms gewoon ook negatieve emoties uiten naar je kind, omdat je het even niet meer snapt. Op zieleniveau heeft jouw kind erin toegestemd moeilijke stukken in jou aan te raken, zodat ze juist in de relatie met hem of haar naar de oppervlakte komen. Dit is, als je het van enige afstand beziet, een prachtig bewustzijnsproces, en de zielen die dit zijn aangegaan met elkaar hebben werkelijk een ongelooflijk diepe liefde voor elkaar. Juist omdat ze weten dat ze elkaar mogelijk in de haren gaan vliegen om het zelfbewustzijn in elkaar te helpen vergroten. Ontvang dus de mildheid die er in het leven zit en waarvan ook jouw kind doordrongen is. Je mag gewoon fouten maken in relatie tot je kind. Je mag zelf kind zijn in de relatie met je kind. Dat is wat jullie jezelf vaak verbieden. Je hebt het gevoel erboven te moeten staan, maar juist als er een kind bij je komt in het aardse leven, gaat het je per definitie wijzen op een blinde vlek in jezelf: iets wat je nog niet weet, iets wat je nog niet beseft. Je kunt daar dus nog niet boven staan en dat hoeft ook niet; dat is niet de bedoeling! Het enige wat van je wordt gevraagd en wat wel de bedoeling is, is dat je openstaat voor dit bewustwordingsproces. Dat je toestemt in het diepe te duiken en de confrontatie met het onverwachte en onvoorspelbare aan te gaan. Werkelijk een kind ontvangen in je leven betekent onzekerheid toelaten en openstaan voor het geleidelijke leerproces dat je in de ontmoeting met hem of haar aangaat. Als je daarvoor openstaat, ben je bereid de unieke kwaliteiten van je kind te zien en te ondersteunen. En dat is het geschenk wat je je kind te geven hebt. Dit is een heel bijzonder geschenk! Nog vaak is het zo in jullie maatschappij dat er in de opvoeding en het onderwijs vanuit wordt gegaan dat een kind niks weet, dat het een onbeschreven blad is dat van alles bijgebracht moet worden, dat het klein is, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Dit is een grote vergissing. Jullie kinderen zijn rijpe, volwassen zielen. Op innerlijk niveau zijn ze net zo oud als jullie. En jullie beseffen dit! Snap je dat dit bijzonder is? Alleen al dit besef heeft een krachtig effect op de manier waarop je met je kinderen omgaat. En dit effect laat zich niet alleen gelden binnen je eigen gezin, maar het beïnvloedt ook het collectieve bewustzijn op aarde. Hoe meer ouders zo gaan kijken naar hun kinderen, hoe meer er open wordt gestaan voor de nieuwe energie die de kinderen komen brengen. Daardoor zullen veranderingen op gang worden gebracht in de geneeskunde, in de psychologie en in het onderwijs. Ik zeg jullie dus: twijfel niet zo aan jezelf, wees eens trots op wat je al hebt bereikt in je leven, op de innerlijke wijsheid die je meedraagt in je ziel, en waarvan je elke dag iets uitstraalt naar anderen op deze wereld, vaak zonder dat je het weet. Ik vraag jullie te vertrouwen op het leerproces waarin je bent verwikkeld met je kind. Vraag je even niet af of je het allemaal wel goed doet, maar accepteer gewoon dat jij op dit moment helpt het collectieve bewustzijn op aarde te veranderen doordat je open staat voor een nieuw perspectief, hetgeen je dagelijks in de omgang met kind in praktijk brengt. Door jouw intentie, door de ruimte in je hart en je geest, help jij een opening te creëren voor een ander bewustzijn op aarde, waardoor jouw kind zich hier makkelijker kan manifesteren. Velen van jullie tot wie ik spreek, zijn spiritueel ontwikkelde mensen, die talenten in zich dragen om mensen te begeleiden in hun innerlijke bewustzijnsprocessen. In de relatie met je kinderen raken jullie wat dit betreft vaak met jezelf in de knoop. Het is in de relatie met je kind niet de bedoeling dat jij de spiritueel begeleider of therapeut bent van je kind. Of je kunt het ook zo zeggen: jullie zijn beiden elkaars spirituele gids. En daarnaast zijn jullie beiden gewoon mens. Realiseer je dat jij niet verantwoordelijk bent voor de spirituele groei van je kind. Jij schept mogelijkheidsvoorwaarden, en dat doe je vooral door het kind ruimte te bieden om zich te ontwikkelen zoals het zelf voelt dat goed is. Blijf vooral ook heel goed voor jezelf zorgen, want van daaruit heb je het meest te delen met je kind, en met wie dan ook. Voel nu de energie van jullie kinderen hier aanwezig. Ieder van hen is hier nu in de geest aanwezig. Jullie zijn diep met hen verbonden en zij weten dat jullie hier zijn om het contact met hen nog meer te verdiepen. Nog mooier, levendiger, liefdevoller te maken. Voel hun dankbaarheid, hun waardering, voel zowel hun kind-zijn als hun gids- zijn. Beide aspecten leven in hen, en beide aspecten leven in jou. En dat is het mooie van de dans die jullie aangaan met jullie kinderen. Ik groet jullie allen in liefde. Jullie brengen een zegening op aarde. Wij danken jullie daarvoor. © Pamela Kribbe |
||