Vragen en antwoorden

Hieronder vind je antwoorden van Jeshua op vragen die door mensen aan ons zijn voorgelegd.
Wil je zelf vragen stellen, dan kun je dat doen op één van de bijeenkomsten of workshops.

1. Wat zijn groepszielen?

2. Wat is het uiteindelijke doel van iedereen; om terug te keren bij God?

3. Hebben lichtwerkers ook gidsen, en zo ja, zijn die ook afkomstig van de Pleïaden?

4. Ik herken heel veel in de teksten van Jeshua, ze spreken me erg aan. Betekent dit dat ik zelf een lichtwerker ben?

5. Hoe is het te verklaren dat als de oorsprong van ieder mens grenzeloos en tijdloos is, de ene mens toch verder is in zijn bewustzijnsevolutie dan de ander?

6. Kun je iets zeggen over de oorlog tussen de VS en Irak?

7. In Lichtwerkers IV is gezegd: “angst laat je zien waar je kunt groeien”. Kun je dat toelichten?

8. Bestaan tweelingzielen?

9. Hoe kan ik er aan meewerken dat ik verder groei in spirituele zin? Wat houdt mij nog tegen?

10. Waarom hebben lichtwerkers zo’n sterke drang om anderen te helpen en hoe kunnen ze daarmee het beste omgaan?

11. Liggen ontmoetingen met mensen die je leven diep raken, mensen met een gelijkgestemd bewustzijn, in grote lijnen vast voor een incarnatie? En kan het zo kan zijn dat je die mensen in andere tijdperken en dimensies al eerder bent tegengekomen?

12. Hoe herken je je tweelingziel?

13. Wat is de betekenis van de kruisiging?

14. Ik heb een vraag over het egogecentreerde bewustzijn. Het loslaten van de controle over het leven is duidelijk beschreven in de Lichtwerkersserie, maar ik heb hier echt grote moeite mee. Hebt u misschien tips?

15. Ik heb nog een vraagje over de nieuwe aarde. Dus de aarde gaat/is bezig te veranderen.  Maar gaan we effectief veranderingen zien (in om het even welke vorm ze zich manifesteren)? Of zijn deze veranderingen enkel merkbaar voor mensen die reeds ver
gevorderd zijn qua spirituele ontwikkeling en er dus ook gevoeliger voor zijn?  Ik kan mij namelijk voortellen dat de overgang naar een hartgedragen bewustzijn meer iets is dat zich "intern" dan "extern" (dus in het fysieke vlak) manifesteert.

16. In de teksten van Jeshua komt duidelijk naar voren dat mensen meerdere malen op aarde kunnen incarneren en aardse ervaringen opdoen. Dat is een visie waarvan ik persoonlijk overtuigd ben. Nu lees ik wel eens boeken van mensen waarin een dialoog staat beschreven tussen hen en Jezus. Bijvoorbeeld het boek van Paul Ferrini, genaamd “Gesprekken met de leraar der liefde” . Dit boek vind ik heel goed, alleen er wordt ook in gezegd door Jezus dat een mens na zijn overgang niet nogmaals op aarde incarneert maar in andere dimensies verder gaat. Ikzelf denk dat meerdere incarnaties vaak een feit zijn omdat je juist in de weerstand met de zware aardse materie iets kan leren. Zou jij aan Jeshua dit fenomeen van tegenstrijdige informatie kunnen voorleggen?

17. Wanneer ik 's nachts slaap, ga ik dan naar "huis"? Bezoek ik dan de plaats van mijn oorsprong, andere dimensies? (Nieuw!)

18. Hoe is het ooit allemaal begonnen en waarom? Daarmee bedoel ik dan het reïncarneren van de ziel om op zichzelf staand ervaringen op te doen, daarmee niet meer alleen maar puur en goddelijk zijnd, en ook zich afscheidend van het grote geheel. Waarom is god niet gewoon "heel" gebleven, zonder zich op te splitsen in verschillende zielen, die allemaal individueel ervaringen opdoen? (Nieuw!)

19. Zal Christus nog een keer op aarde verschijnen? (Nieuw!)

20. Was er sprake van een ‘onbevlekte ontvangenis’ bij Maria? (Nieuw!)

21. Zes vragen over Jeshua’s leven:
- Ik wil weten wat voor werk Jeshua deed toen hij hier op aarde was en of hij wel werkte?
- Hoe ervoer hij zijn dagelijkse ervaringen?
- Wat was voor hem belangrijk?
- Hoe was hij in zijn seksleven?
- Hoe stond hij tegenover materiele rijkdom?
- Gebruikte hij zijn uitstraling ook voor zijn eigen voordeel, ook al schaadde hij niemand of iets ermee?
(Nieuw!)

22. Ik las in een sessie met Jeshua over het mannelijke en het vrouwelijke van 12 december 2004 het volgende:
"Ooit is het anders geweest. Er zijn tijden geweest waarin de vrouwelijke energie de overmacht had en op oneigenlijke wijze de mannelijke energie manipuleerde en bestuurde. Maar die tijd is nu voorbij."
Heb jij enig idee wat Jeshua daarover zou weten? Ik kan me daar weinig bij voorstellen (Nieuw!)



(De antwoorden van Jeshua zijn hier vrijwel letterlijk weergegeven, in spreektaal. Daardoor lopen de zinnen niet altijd vloeiend)


Wat zijn groepszielen?

Groepszielen zijn clusters van verwante zielen die op reis zijn naar hetzelfde doel en op die reis elkaar aanvullen als een soort cellen in een honingraat. Ieder met eigen eigenschappen en eigen kwaliteiten. In zo’n groepsziel kun je verschillende niveau’s onderscheiden. Er is een niveau waarop je een eenheid van twaalf zielen kunt onderscheiden. Dus een verbondenheid tussen twaalf zielen in een groep die er sterk is. Zo sterk dat de ontwikkelingsgang van één ziel invloed kan hebben op die van een ander zonder dat die ander aanwezig is in dat leven. Dus bijna een organische verbinding. Zo’n groepsziel van twaalf kan weer deel uitmaken van een groter samenwerkingsverband, zodat je ook grotere clusters kunt onderscheiden die samenwerken op een minder intens vlak dan op het niveau van de twaalf.

In een groepsziel van twaalf zit een hele diepe onderlinge verbondenheid, op een bepaalde manier zijn ze één. Daarnaast is het zo dat je heel veel zielsverwanten kunt hebben die een vergelijkbaar pad volgen als je zelf, die samen op reis zijn, en die elkaar ook vaak zullen tegenkomen.
Zo’n groep kan bestaan uit honderd of meer zielen die gemeenschappelijke spirituele doelen hebben en in de loop van hun aardse incarnaties gemeenschappelijk thema’s aan het uitwerken zijn. Omdat ze elkaar daarin ook pijn berokkenen, komen ze ook weer terug bij elkaar om dat te herstellen.


Wat is het uiteindelijke doel van iedereen; om terug te keren bij God?

Ja, het is alleen een hele andere God dan veel mensen denken.
Het is de God in jezelf, de bron van alle leven, de bron van licht. Daarin zul je herboren worden en begrijpen dat je zelf altijd deel geweest bent van God, dat je zelf God bent en dat wij allen deel zijn van God.
God zelf is verwikkeld in een bewustwordingsproces door ons heen. Wij zijn God in ontwikkeling, in groei hier op aarde.
Dat het voor jullie zo moeilijk te zien is waar het allemaal naar toe gaat en dat het zo ongewis is, is een gevolg van het feit dat alles nieuw is.
De weg die jullie bewandelen is niet een cirkel, die steeds opnieuw wordt gelopen. Jullie gaan toe naar een nieuwe werkelijkheid waarin God door jullie heen zich opnieuw heeft geschapen, maar dan op een rijker en dieper plan.


Toch lijkt er een soort hierarchie te zijn hierboven. Lichtsferen die zich opbouwen en die uiteindelijk naar een zijnstoestand gaan die dicht bij God komt. Het suggereert toch dat wij een val naar onderen hebben gemaakt en nu weer terugkrabbelen naar boven.


Die val naar beneden is eigenlijk een hele bewuste sprong geweest vanuit de lichtsferen. Die lichtsferen zijn eigenlijk gewoon jullie natuurlijke aard. Het is jullie geboorteplaats. Van daaruit hebben jullie een sprong gemaakt in een soort psychische zelfontkenning, een soort duisternis. En dat was niet een zondeval.
De zondeval is een gedachte die stamt uit een traditie die baat had bij het denken in termen van zonde. Als je denkt in termen van zonde dan kun je mensen heel makkelijk van je afhankelijk maken. Dan geef je ze het geloof mee dat ze iets fout hebben gedaan en dat jij hen kunt helpen. We praten hier over de kerkelijke traditie waarin op een zeer verwrongen manier is omgegaan met het geloof en waarin mensen, juist doordat ze dat zondebesef meekregen, heel erg de weg kwijtraakten. Ze konden niet meer vertrouwen op hun natuurlijke goedheid. Ze kregen het geloof mee dat er iets mis met hen was, terwijl de boodschap van echte spiritualiteit altijd is dat waarheid en liefde in je eigen hart rusten en je niet door een ander gegeven hoeven worden. En dat je zelf de bron bent van het goede en ware.
Die sprong in het duister en de hele cyclus van levens op aarde is uiteindelijk genomen vanuit een diep verlangen in God om zijn schepping, zijn creatie, uit te breiden. Om het bewustzijn ervan te laten groeien.
De zondeval, zoals het wordt genoemd, is een afsplitsing van de ziel waardoor zijn Goddelijke kern deels versluierd wordt. En door die versluiering, die welbewust is gekozen vanuit God zelf, wordt het mogelijk om een hele nieuwe zoektocht te beginnen. Een ziel die zich afgesplitst voelt van God, ziet zich genoodzaakt om ontzettend op zoek te gaan, omdat hij de natuurlijke eenheid met God mist. God wilde dat dit zou gebeuren omdat dit de enige manier was waarop hij zichzelf kon verdiepen, of verrijken of herscheppen.
Omdat God in ons allen zit zou je kunnen zeggen dat God zich deels bewust in een staat van onwetendheid, of versluiering, heeft gebracht opdat er allerlei nieuwe creaties, nieuwe wegen zouden ontstaan.


Hebben lichtwerkers ook gidsen, en zo ja, zijn die ook afkomstig van de Pleïaden?

Ja, alle mensen hebben spirituele gidsen, dus ook lichtwerkers. Alle mensen hebben twee persoonlijke gidsen die hen bijstaan en in direct contact met hen staan. Die gidsen maken in feite deel uit van hun energieveld en vormen op die manier een verbinding met de andere wereld. Ze vormen de poort tot bronnen van kennis en inzicht die vanuit hun wereld makkelijker toegankelijk zijn dan op aarde.
Gidsen opereren vanuit een grote liefde en persoonlijke verbondenheid met die aardse mens. Vaak is het voor hen een bekende uit vorige levens; er is meestal een persoonlijke band.
Gidsen zijn er om kennis en licht levend te houden voor zowel aardezielen als lichtwerkers. Lichtwerkerszielen hebben vaak lichtwerkersgidsen, omdat zij bekend zijn met elkaars lot en levensloop. Gidsen zijn zelf altijd mens geweest, zij maken deel uit van het karmische wiel waaraan je dan als ziel tijdelijk vastzit. Jullie steunen elkaar in die cyclus door als elkaars gidsen op te treden.
Gids kun je alleen zijn als je bepaalde persoonlijke problemen te boven bent gekomen. Het is een beslissing waardoor je energetisch wordt vastgeklonken aan een persoon. Deze missie heeft effect op de innerlijke groei van de gids zelf.
Als gids ben je in staat tot meer overzicht en meer contact met de bron van liefde dan de aardse persoon. Daarom kan een gids je advies geven. Die adviezen zijn altijd gericht op het openen van je hart. Ze sporen je altijd aan je eigen verantwoordelijkheid te dragen en je eigen kracht te vinden.

Gidsen blijven niet per definitie je hele leven bij je. Gidsen houden de deur open naar bronnen van kennis en licht, die voor jou minder toegankelijk zijn, omdat jij ondergedompeld bent in onwetendheid op aarde. Maar zodra jij zelf deze sluier van illusie hebt doorbroken, door je innerlijke groei, is het niet meer nodig dat zij dat doen. Hun functie is dan voltooid. Zij nemen dan afscheid, omdat je zelf in staat bent het contact met het licht vast te houden. Dit afscheid is dus een feestelijke gebeurtenis. Je kunt daarna nog steeds vragen stellen aan je gidsen, en ook aan andere entiteiten trouwens, maar die specifieke energetische functie van je persoonlijke gidsen is dan vervallen. Ze zijn uit je energieveld, staan wat meer op afstand, omdat je het nu alleen kunt. Dit fenomeen komt vaker voor bij lichtwerkers, omdat zij door hun voorgeschiedenis een paar stappen verder zijn dan de aardezielen (zie de Lichtwerker teksten).

De Pleïaden vormen de startplaats van waaruit lichtwerkers naar aarde komen, in het karmische wiel stappen. Het is dus logisch dat de meeste gidsen van lichtwerkers ook van de Pleïaden komen. In het begin was er dus ook een tekort aan gidsen! Toen waren er engelen of andere entiteiten zonder aardse ervaring die jullie bijstonden.
Jullie zijn omringd door de liefde en het licht van vele hulpvaardige entiteiten aan onze kant, maar wat de persoonlijke gidsen zo bijzonder maakt is de brugfunctie die zij vervullen in het energieveld van een mens. Dat is mogelijk door de menselijke ervaring die ze hebben opgedaan.

Van de twee gidsen, is er één mannelijk en één vrouwelijk.
Gidsen staan met één been in de aardse werkelijkheid, in de dualiteit, en dus kennen zij geslachtelijkheid.
Mannelijke en vrouwelijke gidsen werken op verschillende aspecten van de persoon in. Heel algemeen gesteld bevindt de vrouwelijke gids zich vaak aan de linkerkant van het energieveld en werkt in op je gevoel. De mannelijke gids staat aan je rechterkant en werkt in op het handelen.
Uitzonderingen zijn mogelijk naargelang de individuele situatie van een mens.


Ik herken heel veel in de teksten van Jeshua, ze spreken me erg aan. Betekent dit dat ik zelf een lichtwerker ben?


Deze teksten zijn bedoeld om iets wakker te maken in mensen die zelf lichtwerker-zielen zijn en die deze geschiedenis met zich meedragen. Het gevoel van herkenning dat ze ervaren bij het lezen van de teksten heeft bewustwording ten doel. Het is van belang dat zij zich bewust worden van hun identiteit als lichtwerker, omdat veel van hun gedrag en karakter pas begrijpelijk wordt – ook voor henzelf - vanuit die specifieke geschiedenis.

Spiritualiteit neemt voor hen allen een belangrijke plaats in, maar ze ontmoeten vaak problemen bij het integreren ervan in hun leven. Als ze zich bewust worden van hun identiteit, kan dat ertoe leiden dat zij zich losmaken van hun omgeving. Het kan dus ingrijpende gevolgen hebben voor hun dagelijks leven.

Mensen die een sterk gevoel van herkenning ervaren bij het lezen van de teksten, zijn vrijwel zonder uitzondering zelf lichtwerker. Je kunt het zo zien. Voor de meeste mensen is de geschiedenis die we hebben beschreven een absurd verhaal, dat door het gezonde verstand onmiddellijk verworpen wordt. Als er ondanks je ‘gezonde verstand’ toch innerlijk iets meetrilt of beroerd wordt door die teksten, is dat een teken dat er op een diep innerlijk niveau iets wordt aangeraakt. De bedoeling van de teksten is precies om dat verborgen stukje te belichten en aan de oppervlakte te brengen.
Het antwoord op jouw vraag: “ben ik een lichtwerker?” is kortom: Ja.


Hoe is het te verklaren dat als de oorsprong van ieder mens grenzeloos en tijdloos is, de ene mens toch verder is in zijn bewustzijnsevolutie dan de ander? Wat maakt dat de ene mens zijn vrije keus in positieve zin gebruikt en de ander daar veel langer over doet?


Je kunt niet zeggen dat de ene ziel is verder ontwikkeld is dan de andere. Er is geen sprake van ‘ontwikkelen’, alleen van ervaringen opdoen.
Ervaringen zien wij niet als negatief of positief, maar gewoon als ervaringen. Elke ziel heeft een eigen ervaringsweg, waarlangs die tot bepaalde inzichten komt. Dit pad van de ziel is onvoorspelbaar, omdat een ziel vrije keus heeft.

Op een bepaald niveau zijn jullie altijd één met jullie tijdloze en onveranderlijke kant, jullie goddelijkheid. Op dat niveau is er geen tijd, omdat er geen verandering is.
Maar dit tijdloze stukje goddelijkheid neem je mee in je incarnaties in de tijd. Je doet in de tijd allerlei ervaringen op en je beslist zelf wanneer je dat goddelijke stukje gaat laten doorschijnen in je menselijke ervaring. Zodra je dat doet, kom je meer in contact met je goddelijkheid.

Maar de ervaring die je ondertussen opdoet in het duistere stuk, de ervaring van het schijnbaar niet-goddelijke stukje in jezelf, is van een onschatbare waarde, omdat je hierdoor jezelf en je eigen goddelijkheid kunt gaan ervaren op een heel andere manier dan voorheen (toen je puur en alleen goddelijkheid was).

Wij kunnen de menselijke weg niet zien als een lineaire ontwikkeling van duister naar licht, zoals in de vraag enigszins wordt gesuggereerd.
In de evolutie van het bewustzijn (wij zouden zeggen ‘expansie’) hoort het ervaring opdoen met duisternis, angst en eenzaamheid net zo zeer tot evolutie als het kiezen voor licht, vreugde en verbondenheid.
Iemand die voor het kwade kiest in bepaalde levens, gebruikt zijn vrije keus ook in positieve zin, in onze ogen althans, want alle ervaring is onderdeel van het proces van verrijking, dat jullie doormaken.

Wij zien het zo: je reist niet vanuit de duisternis naar het licht. Je bent gekomen vanuit het licht en brengt het licht in de duisternis. Stel je God voor als een zon. In de kern zit een tijdloze, creatieve bron, die naar buiten straalt, totdat ze in de periferie een mistig en grijs gebied tegenkomt. Jullie zijn afgezanten uit de kern van de zon die in die periferie bezig zijn een stukje van de kern te ‘planten’: jullie brengen het licht in de duisternis. Daarmee maken jullie een expansie en een verrijking mogelijk van God, van Gods bewustzijn.
Iedere ziel is bezig ‘zijn eigen stekje te planten’.
Hoelang zij daarover doet, hangt mede af van het soort gebied waarin zij werkzaam is. Dit wordt bepaald door de unieke interesses en inspiraties van die ziel.
Een sterke ervaring met duisternis, in die zin dat de ziel zich onderdompelt in ‘slechtheid’, kan later tot een sterke ervaring van Licht leiden. Wat eerst een ‘achterstand’ leek, kan later juist een ‘voorsprong’ worden.
Daarom kun je niet spreken van een ziel die ‘verder is geëvolueerd’ dan ander. Je weet niet welke weg die ziel aan het bewandelen is.

Om een metafoor te gebruiken: vergelijk het zielepad eens met het beklimmen van een berg. Een ziel die een hoge berg wil beklimmen, heeft een lange, zware, moeilijke weg te gaan, maar het uiteindelijke uitzicht dat hij op de top zal genieten is groots en majestueus. Een andere ziel kiest een lagere berg, heeft een minder zware en lange weg te gaan, en voelt zich goed met een bescheidener uitzicht.

Vanuit ons perspectief is het niet slecht als een ziel diep de duisternis induikt, want het is juist de bedoeling dat deze afwezigheid van licht geëxploreerd wordt. Dit is een voorwaarde voor groei en expansie. Wij zien duisternis niet als iets negatiefs, waar je zo snel mogelijk van los moet komen.
Het leven in dualiteit van licht en duister is een spel
. Het gaat erom dat je duisternis een plaats kunt geven, in jezelf en in anderen. Het leven is een dans van zelfverwerkelijking. Voor een dans zijn er twee nodig. Donker en licht vormen samen een neutraal spel van elementen. Een creatief spel dat tot groei en expansie van het bewustzijn leidt.

Het leven kan alleen als een creatief spel worden ervaren door diegene die meester is over de elementen in zichzelf.

Als je licht en duister ziet als tegenstanders, verdrink je in de strijd tussen beiden en ervaar je het leven als een tragedie.

Kun je zeggen dat sommige zielen ouder zijn dan andere?

Ja, ouderdom in de zin van hoeveelheid ervaringen. Niet in de zin van een bepaalde hoeveelheid objectieve tijd, want het leven van een ziel, dat soms op aarde plaatsvindt, soms in de astrale werelden, of in andere dimensies, kan niet gemeten worden m.b.v. het lineaire tijdsbegrip. Wel kun je spreken van ouderdom in termen van ervaringstijd.
Een oude ziel associëren jullie met wijsheid, met een milde blik, die gegroeid is vanuit rijkdom aan ervaring.
Het goddelijke, tijdloze stukje schijnt in een ‘oude’ ziel steeds meer door zijn menszijn heen en is op een bepaald moment voelbaar aanwezig. Oud zijn is in die zin een bepaalde kwaliteit, die niet met een kwantiteit van tijd heeft te maken.
De ziel kan niet gemeten worden in tijd.
“Tijd is een tijdelijke illusie”. (Grapje).


Kun je iets zeggen over de oorlog tussen de VS en Irak?
(Op het moment dat deze vraag werd gesteld, was de oorlog volop gaande)


In energetische zin is er een heftige strijd gaande tussen beide partijen. Aan beide kanten zijn er energieën van haat en woede die in deze oorlog tot een explosie komen.
Ook Amerika reageert vanuit primitieve energieën en emoties. Er zit in de Bush-regering een uitzinnige woede vanwege de aantasting van het Amerikaanse gezag op 11 september 2001 (de terroristische aanval op Twin Towers).
Omdat de VS niet tolereert dat haar suprematie wordt aangetast, schuwt zij barbarisme niet in het verdedigen van haar eer. Hier zie je dat de rechten en idealen die de VS krachtens haar constitutie hoog in het vaandel heeft, hun geldigheid verliezen wanneer haar suprematie als natie wordt aangetast. Zodra dat het geval is, komen er onderbuikgevoelens naar de oppervlakte, althans in een deel van het Amerikaanse volk.
Deze oorlog splijt in feite de Amerikaanze ziel. Er zijn Amerikanen die werkelijk inzien wat de grondwettelijke idealen van de VS betekenen en die dat loskoppelen van nationalisme. De oorlog, en in wezen het ’11 september’ drama dat eraan voorafging, heeft een splijtzwam gecreëerd in de Amerikaanse samenleving: een polarisatie van twee energieën die laat zien waar het in deze tijd om draait.
Als je in staat bent om temidden van de nasleep van ‘11 september’ toch de universele idealen van gelijkheid, vrijheid en broederschap te omhelzen, dan heb je werkelijk met je hart begrepen wat die waarden inhouden.
Als je in tegendeel vervalt in zelfverdediging en koelbloedige wraak, dan laat je zien dat je meer gelooft in de ‘onderbuik’dan in het hart. Vanuit de Amerikaanse regering is de oorlog ingegeven door een intentie van wraak en herbevestiging van de suprematie van de VS.

In het collectieve bewustzijn van de Amerikanen, de Amerikaanse ziel zo je wilt, is er een interessante ontwikkeling gaande als gevolg van de oorlog.
De Amerikaanse traditie is rijk aan bepaalde idealen in geschrift; het gaat er nu om of deze idealen in het handelen gestalte krijgen. Het gaat erom of de VS haar eigen filosofische idealen kan waarmaken. Een deel van de Amerikanen is daartoe bereid, maar je hoort hen nauwelijks in de media. De media houden van uitgesproken meningn, van sensationaliteit. Maar het bewustzijn waar we hier op doelen is ingetogen van aard, het is niet zo uitgesproken in mening of oordeel.
De vragen die voor de collectieve Amerikaanse ziel nu aan de orde zijn, hebben te maken met de speciale identiteit van Amerika. Wat is dat voor identiteit, en is deze verenigbaar met het hanteren van het zwaard tegen bedreigingen van buitenaf?
Stel dat Amerika haar status van supermacht zou verliezen, waaraan ontleent het dan zijn waardigheid, zijn identiteit? Hoe centraal staat macht in het zelfbegrip van Amerika? Hoe centraal staat macht in haar definitie van wie zij is?
Deze vragen hebben te maken met een proces van volwassenwording in de Amerikaanse ziel. De Amerikaanse staat is gefundeerd op hooggestemde idealen; het gaat nu om het werkelijk leven daarvan.

In de Arabische wereld heersen sentimenten die onderhuids ook bij de Amerikanen leven: gevoelens van haat een wraakzucht. In de Arabische wereld zijn deze gevoelens veel duidelijker zichtbaar. De Amerikaanse retoriek is ‘beter’; werkt versluiender. In westerse ogen hebben de Arabieren een ongelukkige, niet geraffineerde presentatie. Hier speelt als thema ook mee: de schijnheiligheid van Amerika. Hoewel de Amerikanen schijnbaar beheerster en koelbloediger zijn, leven in beide partijen in wezen dezelfde turbulente emoties.
In de Arabische wereld zijn de emoties van woede nog gekoppeld met onmacht; men voelt zich de underdog versus de supermacht. Er heerst veel haat tegen Amerika, die in de kern gericht is tegen de (al dan niet reële) onderdrukking vanuit het Westen.
In de Arabische wereld leeft een sterk gevoel van trots en waardigheid, dat verbonden is met het eigen volk en het geloof (islam). Deze gevoelens maken deel uit van de collectieve identiteit in deze staten.
Amerika wordt als een vreemde ervaren, een vijand, omdat men daar andere waarden aanhangt. Het is vooral het westerse individualisme, de notie van een autonoom individu, dat de Arabieren schrik inboezemt. Hier is iets heel ambivalents gaande.
In wezen is de Arabische wereld in haar innerlijke ontwikkeling toe aan het zetten van de stap naar meer individualisme. De tijd is rijp voor het in twijfel trekken van traditionele waarden en het geven van meer ruimte aan jonge mensen om hun eigen waarden en levensstijlen te ontwikkelen.
Dit idee van geestelijke individuele vrijheid is echter modern en bedreigend voor de traditionele groepsidentiteit. De meer conservatieve delen van de Arabische wereld wijzen het zonder meer af. In hun reactie op de Amerikaanse invloed in de wereld is dit conservatieve deel des te onverdraagzamer, omdat ergens het besef daagt dat deze vijand van binnenuit aan de groepsidentiteit knaagt. Binnen de collectieve energie van de Arabische wereld is namelijk een gespletenheid aanwezig; er zijn conservatieve elementen en elmenten die progressiever en liberaler zijn.
De haat tegen Amerika is op ook een haat tegen een innerlijke vijand: de natuurlijke ontwikkeling naar individualiteit die door de progressieve energieën in de Arabische ‘groepsziel’wordt opgepikt.
Individuele autonomie en vrijheid is niet niet een puur westers idee, maar dat wordt door de conservatieve islamitische krachten wel zo gepresenteerd: individualisme wordt gelijkgesteld met amerikanisme. De allergische reactie op Amerika door de conservatieven is een angstreactie op verandering.
De Arabische wereld verkeert zo in een patstelling. De ontwikkeling van een vrijere samenleving is onontkoombaar, voor hun eigen geluk en welzijn, maar omdat zij dat vereenzelvigen met het ‘Amerikaanse/westerse model’, houden zij het tegen. Men moet in feite een eigen vorm vinden voor deze bewustzijnsontwikkeling.

De strijd tussen de VS en Irak, breed opgevat als de strijd tussen de Amerikaanse ‘haviken’ en de Arabische islam-conservatieven, wordt pas werkelijk opgelost als er tolerantie en wederzijds begrip ontstaat voor elkaar.
Voor Amerika zou dit betekenen: de angst voor haar eigen kwetsbaarheid opgeven.
Voor de Arabische wereld zou dit betekenen: de angst voor individualiteit en verandering opgeven.
De duur van het proces van naar elkaar toegroeien in begrip is onvoorspelbaar. Hoeveel bloed er nog moet vloeien ook. Wel is duidelijk, dat er zeer hardnekkige oude conservatieve energieën werkzaam zijn aan beide kanten, die niet makkelijk prijs zullen geven. Voorlopig blijft de strijd bestaan. In beide partijen zitten elementen die zich liever doodvechten dan veranderen.
Maar er zijn ook andere, meer bewuste energieën werkzaam aan beide zijden, die eveneens hun invloed uitoefenen. Het staat niet vast.
Bovendien is er een bepaalde paradox werkzaam, die je zou kunnen samenvatten als: daar waar duisternis culmineert, is de geboorte van het Licht nabij.
Hoe hardnekkiger het conservatisme, nationalisme en religieus fanatisme zich doen gelden, hoe meer iedereen (d.m.v. de media) kan waarnemen wat de effecten hiervan zijn op mensen en samenlevingen. Met behulp van de huidige informatietechnologie wordt alles snel openbaar. Hoe meer er openbaar wordt, hoe meer de mondiale bewustwording wordt gestimuleerd. Paradox: hoe krachtiger de oude, op macht en angst gebaseerde energieën zich laten gelden, hoe meer dit (ongewild) de geboorte van een nieuwe energie stimuleert.



7. In Lichtwerkers IV is gezegd: “angst laat je zien waar je kunt groeien”. Kun je dat toelichten?

Bedankt voor je vraag.
Angst is een opmerkelijk fenomeen. Angst is de grondslag van de wereld van dualiteit. Angst is een schijnrealiteit die jullie hebben gecreëerd om het liefdesprincipe volledig bewust te gaan ervaren, te gaan leren kennen. Angst is eigenlijk de tegenpool van liefde. Maar het is niet een tegenpool binnen de wereld van dualiteit.
Om met een term van de filosoof Kuhn te spreken, angst en liefde zijn twee paradigma’s, twee werkelijkheden die zo verschillend zijn dat je ze nauwelijks kunt vergelijken. Angst ligt ten grondslag aan de ego-gebaseerde werkelijkheid, liefde aan een hartgedragen bewustzijn. Angst is de oorsprong en motor achter de hele beweging van dualiteit.

Angst is een eerlijke emotie. Er zijn heel veel gevoelens en gedachtes in een mens die maskerend zijn. Angst niet. Om angst kun je niet heen. Angst is niet heldhaftig, je kunt er niet trots op zijn. Angst is een veel rauwere werkelijkheid dan het sociaal aangepaste masker dat mensen in de dagelijkse realiteit zo vaak tonen. Door angst vallen de maskers juist weg, angst brengt je tot de bodem van je ziel.
Er zijn allerlei houdingen die angst maskeren, zoals trots, jaloezie, arrogantie, ijdelheid, etcetera. In jullie gedrag laten jullie allerlei poses en maskers zien, die in wezen gebaseerd zijn op angst.
Zodra je bij de onderliggende angst komt van een bepaald gedrag, ben je eigenlijk een hele stap verder. Daarom geeft angst duidelijk aan waar je kunt groeien.

Neem bijvoorbeeld een verslaving. Zolang je in je geest alleen bezig bent met dat waaraan je verslaafd bent (zij het eten, drank, drugs, een bepaalde persoon of een gedragspatroon), dan draait het allemaal nog om je verhouding tot dat verslavende middel. Je zit dan nog aan de oppervlakte.
Maar zodra je contact maakt met de onderliggende angsten die de verslaving voor jou zo noodzakelijk maken, dan heb je een wezenlijke stap gezet, ook al is die verslaving dan nog niet over. Je kunt weliswaar doorgaan met het nemen van dat middel. Maar als je eenmaal in contact staat met je eigen angst, dan ligt daar een mogelijkheid tot groei, omdat je dan gedurfd hebt om in je eigen ziel te kijken. En dat getuigt van een wil om door te breken naar een realiteit die op liefde is gebaseerd.

Om tot je eigen oerangsten door te dringen, moet je door een soort buffer heen. Een buffer van ‘afgeleid’ gedrag, gedrag dat in de kern een afleiding is van je angst. Als je daar doorheen breekt, wil dat zeggen dat je in direct contact treedt met je angsten. Je kunt je angst dan openlijk voelen.
Dit is een heel belangrijke stap op weg naar zelfheling, maar een stap die voor veel mensen moeilijk te zetten is. Jullie hebben geleerd een masker te laten zien aan de buitenwereld en angst is nooit iets om trots op te zijn. Dus onderdrukken jullie dat toch liever in jezelf.
Contact maken met je angst is een stap naar het ontstijgen van angst en het kennismaken met een realiteit, de realiteit van liefde, die wezenlijk anders functioneert. Angst is de sleutel op weg naar liefde. Als je je eigen angst kunt voelen, ben je bij de kern aanbeland van een probleem. Je bent door een buffer van satelliet-emoties heengegaan en de weg is dan vrij naar een dieper niveau van zelfbegrip en zelfacceptatie.


Stel iemand is bang om alleen te zijn, bang voor eenzaamheid. Hoe is die angst nu een richtingaanwijzer om te kunnen groeien?

Eenzaamheid is een groot probleem in jullie wereld. Heel veel mensen voelen zich alleen en onbegrepen. Ze zijn niet in staat om goed contact te maken met een ander. Eerlijk communiceren is eerder uitzondering dan regel bij jullie.
Angst voor eenzaamheid is eigenlijk iets heel paradoxaals: jullie zijn al heel eenzaam. Zonder dat jullie het weten, zien wij jullie als heel eenzaam.
De meeste mensen ontbreekt het eigenlijk aan een miniem contact met een ander en dit gebrek aan contact loopt altijd parallel met een gebrek aan contact met jezelf.
Durf in jezelf contact te maken met wat er echt in je leeft. Durf dat werkelijk onder ogen te zien. Daar gaat het om. Als je met die gevoelens echt contact durft te maken, en deze respecteert in jezelf, dan durf je jezelf ook aan een ander te laten zien. Dan durf je over je gevoelens te communiceren, omdat je jezelf serieus neemt in plaats van je schaamt over je eigen angsten.

Angst voor eenzaamheid is paradoxaal omdat jullie niet eens precies weten wat jullie zullen missen als je helemaal alleen bent. Want je bent nu al zo vaak eenzaam, zonder je ervan bewust te zijn! Hoevelen van jullie zijn omringd door een partner, door ouders, familie, vrienden, kennissen en voelen zich eigenlijk geïsoleerd, eenzaam en alleen?
Eenzaamheid heeft niets te maken met de hoeveelheid mensen om je heen, maar met de kwaliteit van het contact tussen jou en de ander. En deze kwaliteit schep jijzelf in je eigen hart. Je contact met anderen weerspiegelt het contact met jezelf. Jij bent de basis; de wereld is een spiegel. Echt waar!

Nu terug naar de vraag: wat kun je met angst voor eenzaamheid?
Het eerste en belangrijkste is je eigen eenzaamheid te gaan voelen.
Mensen die bang zijn voor eenzaamheid hebben een gebrekkig contact met zichzelf. Ze zijn bang om in de steek gelaten te worden, in het donker achter te blijven. Maar dat ‘alleen staan’ is een realiteit die ze in feite nu al ervaren, maar niet onder ogen willen zien.
Daarom klampen ze zich vast een ander, als een vorm van ‘afgeleid gedrag’, zodat ze hun innerlijke eenzaamheid niet onder ogen hoeven zien. Ze willen niet accepteren wat er is.

Als je bang bent voor eenzaamheid, dan heb je een keuze.
Je kunt je angst proberen te onderdrukken. Daar zijn allerlei mechanismen voor, allerlei vormen van afgeleid gedrag (bijvoorbeeld ziekte, agressie, afhankelijkheid, verslaving).
Of je kunt er voor kiezen om die angst onder ogen te zien.
Wat er gebeurt als je angst recht in de ogen ziet, is dat de angst onmiddellijk verdwijnt en het oorspronkelijke probleem omhoog komt.
Als je door de angst bent heengegaan, kun je je eigen eenzaamheid aankijken met de ogen van begrip en liefde. Je probleem wordt dan oplosbaar omdat je beseft dat het niet iets buiten jou is, waardoor je wordt bedreigd. Zodra jij je eigen gevoelens van eenzaamheid herkent en laat zijn, sta je meteen open voor stromen van liefde die op je weg kunnen komen.

Angst maakt dat je van je eenzaamheid wegkijkt. Het is een soort verkramping, angst. In tegenstelling tot een open bewustzijn, kijkt angst altijd weg van de realiteit. Angst is gebaseerd op het niet accepteren van de werkelijkheid. Zo ontstaan er ook allerlei irreële angsten, die zich kunnen opstapelen als je weigert naar de oerangst te kijken.

Voor angst is er maar één oplossing: er recht op af gaan, het recht in de ogen kijken. Het heeft geen zin om er heel lang over te delibereren, te wikken en te wegen. Op het moment dat je recht op de angst afgaat, haar helemaal laat zijn, laat je de angst ook los, en kan er een heel andere werkelijkheid ontstaan. Op het moment dat jij angst accepteert, stijg je er bovenuit.
In die zin is angst de poort naar een andere werkelijkheid. Als je eenmaal bij die poort bent, zit je dus eigenlijk heel dicht bij liefde.


8. Bestaan tweelingzielen?

Tweelingzielen bestaan, maar ze hebben niets te maken met het concept van romantische liefde. Ze hebben niets te maken met de man-vrouw polariteit.

Jullie kennen op aarde de polariteit van man en vrouw. Vanuit ons standpunt gezien zijn mannelijkheid en vrouwelijkheid kledingstukken die je draagt. Een mannelijk of vrouwelijk lichaam geeft je de gelegenheid om specifieke ervaringen op te doen op aarde. In zo’n lichaam staan bepaalde kwaliteiten centraal. Bij de vrouw is dat de gevoelige, emotionele en intuïtieve kant, terwijl de kant van het mentale en het handelen sterker in mannen is vertegenwoordigd.
Het samenspel van mannelijke en vrouwelijke energieën is jullie bekend. Het is verbonden met het dualiteitspel dat op aarde gespeeld wordt. Dit alles heeft echter niets te maken met tweelingenzielen.
Op het niveau van de ziel bestaat er geen dualiteit. De ziel omvat zowel het mannelijke als het vrouwelijke. Daarom is de ziel in staat zowel als man en als vrouw te incarneren.

Omdat jullie geneigd zijn het begrip tweelingzielen in de dualiteit te plaatsen, in de bestaande orde van tegenpolen, leidt het tot onnoemelijk veel misverstanden.
De grootste vergissing is het idee van de tweelingziel als “de enige ware liefde”. De ontmoeting met de tweelingziel wordt dan gezien als een hereniging van tegendelen die één worden. Jullie maken dan de vergissing de aardse werkelijkheid van de dualiteit te projecteren op de werkelijkheid van de ziel, waar die dualiteit helemaal niet bestaat.
Het idee van de ‘ware liefde’, de perfecte wederhelft, hangt samen met een bepaalde mythe, waar jullie erg op gesteld zijn. Het gaat hier om de mythe dat mannen en vrouwen elkaar iets kunnen geven wat zij zichzelf niet kunnen geven. Mannen en vrouwen hebben elkaar ten diepste nodig, zegt deze mythe, en kunnen niet buiten elkaar.
Tegelijkertijd is er sprake van een andere mythe in jullie cultuur, namelijk dat mannen en vrouwen elkaar heel moeilijk kunnen begrijpen, dat zij heel ver van elkaar afstaan, dat zij elkaar in wezen niet kunnen bereiken. Neem de twee mythen samen, en je creëert de voorwaarden voor een groots drama, het drama van het liefdesspel tussen man en vrouw.
Het is in essentie een spel van aantrekking en afstoting, dat geen einde kent. Het idee van de ultieme ware liefde is hiermee eigenlijk in strijd, omdat de spanning tussen aantrekken en afstoten dan wordt overwonnen. Misschien dat in jullie geschiedenis de vertellingen over grote liefdes daarom vaak samen gaan met tragische wendingen in het verhaal, waardoor de geliefden niet bijeen kunnen blijven.

Hoe dan ook, het ideaal van de ‘grote liefde’, en het drama van afstoting en aantrekking, vormen een krachtige impuls achter veel van jullie handelingen.

Vanuit ons perspectief is dit drama onwaarachtig. Het is een spel van kledingstukken, die je in wezen niet bent. Wanneer je helemaal opgaat in dit spel van kledingstukken, je helemaal identificeert met je man- of vrouw zijn, vergeet je wie en wat je werkelijk bent.
De werkelijkheid is dat jullie allemaal bewustzijnseenheden, of lichtpunten, zijn. Als ziel ben je een drager van ervaring. Je bent een stukje bewustzijn dat heeft afgesproken met God en met zichzelf dat het voor lange tijd bijeen blijft, als één punt van bewustzijn. Als een drager van ervaring. Een ziel is niet noodzakelijk eeuwig, in de zin dat hij zelf kan kiezen om zich anders te formeren. Maar hij kan er ook voor kiezen om wel eeuwig zijn. De ziel is vrij.

Op het niveau van de ziel bestaat er geen mannelijkheid of vrouwelijkheid.
Wat is nu een tweelingziel?
Denk eens aan een eeneiige tweeling. Twee individuen die genetisch gezien identiek zijn. Ze beginnen vanuit dezelfde startpositie aan het leven en gaan dan allebei hun eigen weg.
Dit is een goede metafoor voor de realiteit van tweelingzielen. Zielen ontstaan paarsgewijs. Iedere ziel heeft een tweelingziel. Die paren zijn niet elkaars complement. Het is niet zo dat ze samen een eenheid vormen, het is niet zo dat ze elkaar nodig hebben om compleet te zijn. Ze zijn beiden helemaal compleet maar innerlijk identiek. Net als eeneiige tweelingen. Ze gaan ieder hun eigen weg door het heelal, en kunnen kiezen voor heel andere ervaringen.

Als tweelingzielen elkaar op aarde tegenkomen, is dat een heel bijzondere ervaring. Er is een diepe herkenning, een diep besef van verwantschap. Toch hebben beiden heel verschillende ervaringen opgedaan, waardoor er veel uitgewisseld kan worden. Is dat niet spannend!
Zie het maar als een experiment van God. Hij dacht dat de schepping van deze identieke paren, die ieder hun eigen ervaringsweg zouden bewandelen, veel vreugde zou brengen. Stel je voor: er is een ander, net als jij, die een heel andere weg gegaan is. Als jullie elkaar weer tegenkomen, zou dat niet een bron van vreugde, liefde en herkenning zijn. Zou het niet bijzonder zijn, zowel de eenheid als het anders zijn tussen jullie te ervaren?
Scheppingen van God zijn gebaseerd op vreugde, niet op noodzaak. Het criterium om iets te scheppen voor Haar is vreugde, niet een tekort dat aangevuld moet worden.


Als tweelingzielen hun eigen weg gaan, communiceren ze dan nog met elkaar?

Ja, ze hebben altijd onderling contact. Ook al zijn ze elkaar helemaal uit het zicht verloren, er is altijd een onbewuste band. Je kunt het een beetje vergelijken met het telepathische contact dat eeneiige tweelingen hebben. Er is steeds een wisselwerking. Ze worden beïnvloed door elkaars ervaringen: als de ene een rotervaring heeft dan voelt de ander dat op een bepaald niveau.
Er is een instinctief gevoel voor balans. Als de ene ziel het vrouwelijke exploreert door het hebben van veel vrouwelijke levens, zal de andere geneigd zijn voor veel mannelijke levens te kiezen.

De relatie man – vrouw op aarde is heel zwaar beladen, is een bron van misverstanden en problemen. Omdat veel mensen zich heel sterk identificeren met hun mannelijkheid of vrouwelijkheid, beleven zij vooral de verschillen met hun partner. Omdat die verschillen zo benadrukt worden, is er bijna een soort oorlogssituatie ontstaan.

Aan de oorlog tussen de seksen ligt een incoherent uitgangspunt ten grondslag. Namelijk: - Mannen en vrouwen hebben elkaar (emotioneel, geestelijk) nodig.
- Mannen en vrouwen kunnen elkaar niet werkelijk begrijpen.

Als je met deze tegenstrijdige overtuigingen aan een relatie begint, op intieme voet gaat samenleven, dan is dat een voedingsbodem voor een oorlog. Want aan de ene kant verwacht je heel veel van elkaar, een soort ultieme aanvulling van jezelf. Maar je gaat er ook vanuit dat dit heel moeilijk is en dat er onoverbrugbare verschillen zijn. En als je zo denkt, wordt dat ook steeds bevestigd.

Het concept van mannelijke en vrouwelijke zielen die elkaar aanvullen is een vergissing. Zielen zijn niet mannelijk of vrouwelijk. Jullie zijn in eerste instantie gewoon mensen die samenleven en die een bepaalde vonk van bewustzijn delen. Het gaat erom dat punt in elkaar te herkennen. Probeer de brug te vinden waarin je hetzelfde bent, puur in je menszijn.

Jullie ideeën over vrouwen en mannen zijn ook heel erg geconstrueerd. Er bestaan zelfs commerciële motieven om bepaalde ideeën over de identiteit van vrouwen en mannen in stand te houden. Er zijn machtsbelangen in het spel die baat hebben bij de ‘eeuwige strijd tussen mannen en vrouwen’, het geconstrueerde drama van aantrekking en afstoting.
Het concept van tweelingzielen moet je helemaal los zien van dit geconstrueerde drama, dat mannen en vrouwen afhankelijk en klein houdt. We zullen later terugkomen op de verdeling van mannelijke en vrouwelijke levens tussen tweelingzielen. Maar we willen het tweelingziel idee eerst uit de dualiteit tillen, d.w.z. loskoppelen van allerlei onzinnige en opgeklopte ideeën, die net zo illusoir zijn als dualiteit zelf.


9. Hoe kan ik er aan meewerken dat ik verder groei in spirituele zin? Wat houdt mij nog tegen?

Liefde, dankbaarheid en acceptatie van wat er is, scheppen een ruimte waardoor verandering in je leven kan komen. Verandering komt niet door haar te willen; in deze wil zit vaak een vorm van ongeduld, een niet accepteren van je huidige realiteit. Dat blokkeert in feite je voortgang. Loslaten en laten zijn, vormen de voornaamste motor tot verandering. Waarom? Je werkt dan je eigen ziele-impulsen niet meer tegen door middel van je oordelen of je persoonlijke wil.
Als je het gevoel hebt dat je spirituele groei niet zo snel gaat als je zou willen, of als je het gevoel hebt dat iets je tegenhoudt, zoek de rust op en vraag in een stil moment aan je hart: wat houdt mij tegen, is er iets dat ik niet zie wat mij blokkeert? En onderzoek in jezelf eens de drang om te groeien: wat zit daar eigenlijk allemaal in? Een verlangen naar een andere werkelijkheid, een oordeel over deze werkelijkheid? Ongeduld, passie, heimwee? Onderzoek deze elementen, en bekijk voor jezelf welke stukken afkomstig zijn uit een vervormde wilsenergie en welke uit je hart.
(Zie Lichtwerkers VI voor een toelichting op het onderscheid tussen de energie van de wil en die van het hart).


10. Waarom hebben lichtwerkers zo’n sterke drang om anderen te helpen en hoe kunnen ze daarmee het beste omgaan?

Lichtwerkers zijn hier op aarde gekomen vanuit een karmisch motief (zie Lichtwerkerteksten I en II). Zij wilden het licht terugbrengen in een werkelijkheid waarin een - mede door hen gecreërde - duisternis was ontstaan. Zij voelden zich verantwoordelijk voor deze duisternis. Ze wilden iets rechtzetten. Ze voelden zich schuldig.
In deze motivatie lag dus de impuls om dingen te willen veranderen op aarde, vanuit een besef van verantwoordelijkheid.
In deze motivatie ligt ook de bron van vele misvattingen bij Lichtwerkers over het helpen van anderen.
Jullie zijn niemand iets verschuldigd. Karma met je meedragen wil niet zeggen: een schuld moeten inlossen ten aanzien van een ander. Karma betreft een ‘schuld’ of verplichting aan jezelf. En dan niet een opgelegde plicht of straf, maar een diep gevoeld verlangen van de ziel zelf. De ziel voelt zich innerlijk geroepen om die omstandigheden aan te trekken in aardse levens, die haar kunnen helpen haar duistere aspecten te transformeren. De ziel trekt die omstandigheden aan, niet om ‘iets goed te maken’ t.a.v. anderen maar om innerlijk tot begrip, tot helderheid te komen over iets.
Die anderen, die jullie als Lichtwerkers zo graag willen helpen, zijn nooit werkelijk slachtoffer geweest. Ik praat hier dan in het bijzonder over de ‘onschuldige’, jonge aardezielen, die jullie manipuleerden. Op een dieper niveau kun je de integriteit van een ziel, of van de aarde, niet schaden. Zij is ontastbaar. Het is zelfs zo dat die zielen en de planeet aarde op een dieper niveau ervoor kozen deel te zijn van het proces waarin de Lichtwerkers hun macht uitoefenden over hen. Zij dragen daarin hun eigen verantwoordelijkheid.
De enige werkelijke roeping die je als Lichtwerker hebt is: jezelf weer in contact brengen met je eigen innerlijke licht, je eigen goddelijke zelf.
Je bent niet verantwoordelijk voor anderen, noch voor de aarde, alleen voor jezelf.
De drang die lichtwerkers voelen om anderen te helpen, kunnen zij dus het beste begrijpen als het diepe verlangen van hun ziel om in het reine te komen met zichzelf. Dit proces van in het reine komen met zichzelf hebben wij beschreven als fase 1 t/m 4 van de bewustzijnstransformatie van ego naar hart.
Als lichtwerkers zijn aanbeland in fase 4 zullen zij anderen gaan helpen puur vanuit hun uitstraling (zie tekst VII), maar dit is een heel andere vorm van helpen dan het willen veranderen of verbeteren van ‘de wereld’. Dit laatste motief is de bron geweest voor veel fanatisme en arrogantie en onbegrip bij lichtwerkers, wat door de eeuwen heen een spiraal van geweld jegens hen heeft opgeroepen. De grootste vergissing van lichtwerkers door de eeuwen heen is dat zij dachten iets te moeten veranderen buiten zichzelf. Zij waren bevlogen voorvechters van rechtvaardigheid, vrijheid, respect voor het leven en het individu. Hooggestemde idealen. Maar het ontbrak hen aan het inzicht in de werkelijke ontwikkelingsgang op aarde en de tijd en ervaring die het elke ziel vergund is daar op te doen om zelf tot bepaalde inzichten en bewustzijnsverschuivingen te komen. Aan jullie fanatisme lag ook vaak een bepaalde woede ten grondslag, die in feite een woede was/is op jezelf. Je wilt je a.h.w. wreken voor het kwaad dat je zelf hebt aangericht. Dus wil je het kwaad om je heen verdelgen. Maar je ziet niet dat ‘het kwade’ een legitiem aspect is in dit universum van vrije keuze; het geeft zielen de mogelijkheid te ervaren, te kiezen, te begrijpen.
Geef je strijd tegen het kwade dus op en keer in. Keer terug naar jezelf en onderzoek de duisternis in jezelf. Je woede, je angsten, je eenzaamheid.
Als je uit die innerlijke reis weer tevoorschijn komt, zul je stralen, als een baken van licht. Het licht dat je uitstraalt zal voor sommigen niet waarneembaar zijn, voor anderen wel. Je uitstraling zal zacht zijn, mild en zonder oordeel. Je bént eenvoudig.
Door zelf te zijn, breng je mensen in contact met hun eigen zijn. Dit Zijn is de bron van volmaakte vrede en geluk. Beter kun je een ander niet helpen.

11. Liggen ontmoetingen met mensen die je leven diep raken, mensen met een gelijkgestemd bewustzijn, in grote lijnen vast voor een incarnatie? En kan het zo kan zijn dat je die mensen in andere tijdperken en dimensies al eerder bent tegengekomen?

Het antwoord op beide vragen is: ‘Ja’. Er zijn ontmoetingen in je leven, die van te voren min of meer vaststaan. De reden van de in de vraag bedoelde ontmoetingen, is dat de persoon die je ontmoet je iets kan geven wat jou dieper in de kern van jezelf brengt. Het contact kan diepere lagen in jezelf openen en dat is de bedoeling ervan.
We spreken hier over ontmoetingen met gelijkgestemde zielen, zielen die je vaak goed kent uit andere levens. Het zijn zielen die in een met jou vergelijkbare fase zitten van hun innerlijke weg. Je kunt ze zielsverwanten noemen.
Voorafgaand aan een incarnatie, maken jullie een afspraak dat je elkaar op een bepaald punt in je leven zult ontmoeten. Op deze punten kruisen jullie wegen, en is de waarschijnlijkheid erg groot is dat je elkaar ontmoet. Jullie worden aangetrokken tot situaties waarin je elkaar bijna niet mis kunt lopen. De waarschijnlijkheid van een ontmoeting wordt ook gevoed door het feit dat slechts een kortstondige kennismaking op allerlei energetische niveau’s herkenningsprocessen in jullie doet ontwaken, waardoor je innerlijk de behoefte zult voelen opnieuw contact te zoeken. Je zult die gelegenheid ook krijgen, door samenlopen van omstandigheden. Dat is bijna zo ‘voorbestemd’ (bij wijze van spreken, want niks ligt absoluut vast).

De betrokkenheid die bestaat tussen gelijkgestemde, verwante zielen, hangt samen het feit dat jullie als zielen in netwerken opereren. Jullie zijn als een knoop in een netwerk verbonden met andere zielen. De dichtstbijzijnde knopen zijn zielen met wie je heel sterk een vriendschap of innerlijke band kunt voelen.

In de bovenstaande vraag wordt gesproken over gelijkgestemde zielen. Het gaat dan over diepe innerlijke banden, die gedragen worden door liefde, respect en het vrijlaten van elkaar. Deze ontmoetingen hebben altijd tot doel op een positieve manier innerlijk in elkaar iets te activeren, waardoor je voor jezelf grotere bronnen van zelfkennis kunt aanboren.
Het gaat hier niet om karmisch geladen ontmoetingen. Dat zijn ontmoetingen die zijn ingegeven vanuit de noodzaak om bepaalde zaken uit het verleden op te lossen. Deze ontmoetingen worden als het ware in je schoot geworpen door de dynamiek van het karmisch proces. Er is dan iets in de relatie tussen jou en een ander waarmee je nog in het reine moet/wilt komen. En dat kun je het beste uitwerken als je diezelfde ziel weer opnieuw ontmoet. Eventueel kan je dit karma ook met een andere ziel uitwerken, die vergelijkbare energieën met zich meedraagt, maar het ontmoeten van diezelfde ziel geeft toch het diepste effect. De oude energieën herleven dan vaak heel snel en dat geeft je de kans om de draad op te pikken van een vorig leven waarin bepaalde problemen tussen jullie onvoldoende werden opgelost.

Een karmische ontmoeting kan ook gepaard gaan met diepe gevoelens van herkenning, maar het grote verschil met de boven beschreven ontmoetingen is dat een karmisch beladen relatie altijd een duister element in zich draagt, dat vaak wordt ervaren als:
- onverklaarbaar sterke gevoelens koesteren ten opzichte van elkaar (haat-liefde verhouding),
- het niet kunnen loslaten van de ander, het emotioneel afhankelijk zijn van elkaar,
- de aanwezigheid van een (onbewust) machtsmotief aan beide zijden.

Een ontmoeting met een gelijkgestemde ziel (zielsverwant), echter, is het gevolg van een vrijwillige keuze die aan gene zijde wordt gemaakt. Er zit geen noodzaak in, noch heb je samen iets goed te maken of uit te werken. De ontmoeting is puur een stimulans om tot een grotere innerlijke groei of balans te komen. Daarom zijn deze ontmoetingen ook heel waardevol, en een bron van vreugde. Als je deze meemaakt, geeft dat ook aan dat je werkelijk op je pad staat, dat je leeft in de stroom van bedoelingen die je had toen je aan dit leven begon.

12. Hoe herken je je tweelingziel?

Je tweelingziel herken je door een diepe innerlijke gelijkenis. Er is een diepe innerlijke verwantschap, een gevoel van elkaar kennen tot op het diepste niveau.
Ook is er als zij elkaar herkennen een groot gevoel van vreugde. Een vreugde die de aardse categorieën waarin wij vaak denken (van man – vrouw, ouder – kind, broer – zus), overstijgt. Het is een herkenning van zielen die het aardse overstijgt, die zelfs de man – vrouw relatie overstijgt. Het alsof je een stuk van jezelf terug vindt.
Het bij elkaar zijn van tweelingzielen is voedend en inspirerend voor beiden, en op meer dan alleen bewuste niveau’s. Er gaat van hun samenzijn een helend effect uit op hen beiden.

Wat ook kenmerkend is voor tweelingzielen is de oprechtheid en zuiverheid van hun liefde. Zij willen elkaar niet bezitten en elkaar geen pijn doen, ze zijn daarin oprecht onbaatzuchtig.
Ze willen geen spelletjes spelen. Ze vechten niet met elkaar.
In tamelijk veel man – vrouw relaties raken mensen verwikkeld in een bepaalde (macht)strijd met elkaar. Vaak zijn ze dan bezig karmische thema’s uit te werken. Dat is niet het geval bij tweelingzielen.

Dit betekent ook dat tweelingzielen elkaar alleen kunnen herkennen als zij hun eigen karmische ‘traject’ hebben afgerond. Anders zouden ze wel fysiek bij elkaar kunnen zijn, maar ze zouden elkaar niet herkennen. Ze zouden niet de innerlijke band ervaren die kenmerkend is voor de tweelingziel-liefde.
Als je nog sterk gebonden bent aan negatieve emoties of angsten, dan kun je met je tweelingziel getrouwd zijn, maar elkaar niet herkennen, vanwege innerlijke barrières. Dit gebeurt feitelijk ook; in de loop van jullie levens kom je je tweelingziel vaker dan eens tegen, maar vaak herken je de draagwijdte van jullie verbondenheid niet.
Barrières voor het herkennen van je tweelingziel zijn veel vaker innerlijk dan uiterlijk.
De vraag is dus niet zozeer: waar en wanneer zal ik mijn tweelingziel ontmoeten? Maar: ben ik er innerlijk rijp voor om mijn tweelingziel te ontmoeten. Zou ik hem/haar herkennen?

13. Wat is de betekenis van de kruisiging?

Jullie mensen zijn geneigd om vooral veel betekenis te hechten aan het lijden van een mens, om daar een diepere reden of betekenis achter te zoeken. Dit komt ten dele doordat het jullie een goed gevoel geeft om te weten dát er betekenis achter het lijden schuilt.
Ik weet zeker dat mijn impact op de geschiedenis minder groot was geweest als ik niet gekruisigd was. Maar mijn dood, mijn kruisiging, was niet de wijze waarop ik mijn ‘lessen’, als je het zo wil noemen, of mijn boodschappen manifest wilde maken. Het was meer de consequentie van mijn daden op aarde. En ook van het type energie dat ik kwam brengen. Die energie was van een hoge graad van licht, dit is moeilijk uit te drukken in woorden. Maar het had iets ongewoons in die tijd, het bevatte een trilling die nieuw was. De bedoeling van mijn komst was om diezelfde trilling wakker te maken in de harten van mensen. Mijn naaste volgelingen hebben deze trilling ook heel duidelijk in hun hart gevoeld. Ze ontwaakte ook in hun harten.
Mijn komst en de verspreiding van deze bepaalde trilling van licht en liefde was in feite een gezamenlijke inspanning van een groep zielen die toentertijd was geïncarneerd.

Het type energie dat ik hielp verspreiden had iets uitdagends, iets provocatiefs voor het toen heersende collectieve bewustzijn. En dat was ook de bedoeling. Maar het wekte dus ook agressie op. Het risico daarop heb ik welbewust genomen. Ik ben aan het leven begonnen met een weten dat mijn boodschap niet makkelijk ontvangen zou worden, dat er veel misverstanden zouden ontstaan.

Ik wilde tijdens mijn leven vooral laten zien hoe het zou zijn om te leven vanuit het nieuwe bewustzijn dat ik kwam brengen. Hoe het zou zijn te leven vanuit het hart, te leven vanuit een diep gevoel van eenheid tussen alles wat leeft. Dat bewustzijn en levensgevoel heb ik vooral over willen brengen tijdens mijn leven, door mijn woorden, door mijn uitstraling en mijn ogen. In het contact met mensen werd dat ook gevoeld; ze werden erdoor geraakt. Deze geraaktheid, die ook het aangeraakt worden was van de vreugde en liefde in hun eigen harten, is mensen bijgebleven; daardoor ben ik ‘beroemd’ geworden. Het gevoel wat mensen kregen in mijn aanwezigheid, dat deed iets in hen ontwaken. Maar dat gevoel heb ik het beste kunnen overbrengen tijdens mijn leven, toen ik zelf gezond en krachtig en in de bloei van mijn leven was. Dat is waar ik om herinnerd wil worden.

Het is een eigenaardige trek van mensen dat ze in mijn lijdensweg, die helemaal niet uniek was op aarde - want er zijn vele mensen gestorven door de kruisdood en andere martelingen - de essentie van mijn leer willen zien. De essentie lag in mijn leven, in wat ik heb gezegd, gedaan en uitstraalde.
Het enige wat over mijn kruisiging te leren valt is dat het laat zien hoe mensen veelal reageren op verandering. Zij vrezen verandering, ook al ligt er een werkelijkheid op hen te wachten die veel ruimer en gelukkiger is. Mensen beschouwen dat wat hen zekerheden ontneemt als gevaarlijk en willen het daarom vernietigen. Dit is in de geschiedenis herhaaldelijk voorgekomen en ook in dit opzicht is mijn kruisiging niets nieuws.

Had de kruisiging nog een persoonlijke betekenis voor jou?

Ik kwam hier niet om te groeien, ik was volgroeid. Ik kwam met een intact hoog bewustzijn op aarde. Er zat een kunstmatig aspect in mijn incarnatie, dat al eerder besproken is (zie “Wie is Jeshua?”). Jullie moeten begrijpen dat het op zich geen verdienste is om een hoog bewustzijn te hebben. Jullie hebben allemaal ooit een hoog bewustzijn gehad, jullie zijn allemaal van Goddelijke oorsprong.
Wat wel bijzonder is, is om met een dergelijk bewustzijn intact op aarde te leven. Ik leefde in dat opzicht met een soort vacuüm om mij heen. Ik beschikte over een hele hoge mate van zelfbewustzijn en in die zin was de kruisiging voor mijn geen leerproces. De kruisiging was eenvoudig een consequentie van mijn keuze.
Ik wilde ook niet de macht uitoefenen om het anders te laten lopen. Ik wilde het laten gebeuren omdat ik aanvaarde dat mijn komst naast vreugde ook agressie opwekte. Dat was ook logisch. Dus die gewelddadige dood kwam niet als een verrassing en werd door mij geaccepteerd.

Zoals al eerder beschreven, was de intacte Christus energie een energie die uit de toekomst incarneerde in mij, de man Jeshua. Een aardse man die dat op een bepaalde manier kon ontvangen, maar het oefende wel een grote druk op mij uit. Het was ook fysiek zwaar.
Als ik in de menselijke werkelijkheid stond als mens, was een deel van mijn groter zelf, dat ik ook mijn toekomstig zelf noem, voortdurend aanwezig. Dit creëerde een grote energetische spanning in mijn wezen, fysiek, emotioneel en mentaal. Dat was eigenlijk het zwaarste aan mijn leven.
Tijdens de kruisiging was het een kunststuk om mijzelf bijeen te houden. Aan de ene kant kon ik heel makkelijk in een hoger bewustzijn wegglijden, waar ik geen pijn voelde. Ik kon bewust in en uit mijn lichaam schieten. Aan de andere kant was er een aards lichaam waar ik bij moest blijven, dat het leven moest voltooien. Het was heel moeilijk, maar niet op de manier waarop jullie denken. De energieën intact te houden, dat was het moeilijke.

14. Ik heb een vraag over het egogecentreerde bewustzijn. Het loslaten van de controle over het leven is duidelijk beschreven in de Lichtwerkersserie, maar ik heb hier echt grote moeite mee. Hebt u misschien tips?
 

Iedereen heeft daar moeite mee. Het is belangrijk om voor jezelf vast te stellen waar je precies moeite mee hebt en wat er gebeurt als je dat zou loslaten. Wat is je grootste angst? Probeer specifiek te maken waar je bang voor bent. Zodra je het concreet maakt, kun je die angst recht in de ogen kijken. Kun je ermee werken, kun je het benoemen, kun je het in het dagelijkse leven herkennen. Als je iets in het dagelijkse leven kunt herkennen, als je er in het dagelijkse leven bewust van bent, dan heb je de omstandigheden geschapen om het los te laten.
Neem een concreet voorbeeld.
Iemand is bang dat zijn naaste iets overkomt. Hij is steeds bang, hij maakt zich steeds zorgen over zijn kinderen of over zijn vrouw. Hij is bang dat er iets met hen gaat gebeuren. Hij is overbezorgd. Het is van belang dat deze man zijn angst, de angst die hier centraal staat, weet te benoemen en helder te krijgen. Het is de angst voor verlies. In de angst voor het verlies van een dierbare zit vaak de angst om teruggeworpen te worden op het eigen zelf. Dit is de angst voor eenzaamheid en existentiële leegte die dan de overhand kunnen nemen.
Het is belangrijk dat de man in dit voorbeeld dat heel helder voor ogen krijgt en elke keer als hij zich in het dagelijkse leven zorgen maakt, zich realiseert dat hij in feite bang is om totaal op zichzelf teruggeworpen te worden. Als hij deze angst in het vizier heeft, dan kan hij daarmee in contact komen en in gesprek gaan. Als hij deze leegte bewust durft te voelen, te onderzoeken in zijn gevoel, dan zal blijken dat in die leegte ook heel veel kracht van hem zelf schuilt. Als hij die gewaar wordt, dan wordt hij beter gezelschap voor zichzelf. Hij kan dan rust vinden met zichzelf. Hij gaat dan zijn eigen gezelschap prettig vinden. Hij raakt op gemak met de donkere aspecten in zichzelf. De behoefte om controle te houden over zijn omgeving, de angst voor verlies, zal minder worden.

Het gaat altijd om de weg naar binnen. Het gaat altijd om het vinden van de angst die ten grondslag ligt aan de behoefte aan controle en beheersing van mensen of situaties. Dus vind de angst die er achter ligt, wordt je ervan bewust in het dagelijkse leven en ga er mee in gesprek, dagelijks. Dan vind je heel veel uit over jezelf, je raakt meer thuis met jezelf.
Dan gaat je hart zich openen voor jezelf. Dat vormt een stap naar het hartgedragen bewustzijn.

15. Ik heb nog een vraagje over de nieuwe aarde. Dus de aarde gaat/is bezig te veranderen.  Maar gaan we effectief veranderingen zien (in om het even welke vorm ze zich manifesteren)? Of zijn deze veranderingen enkel merkbaar voor mensen die reeds ver
gevorderd zijn qua spirituele ontwikkeling en er dus ook gevoeliger voor zijn?  Ik kan mij namelijk voortellen dat de overgang naar een hartgedragen bewustzijn meer iets is dat zich "intern" dan "extern" (dus in het fysieke vlak) manifesteert.

Bewustzijn creëert de fysieke werkelijkheid. Bewustzijnsveranderingen staan aan de wieg van alle fysieke manifestaties. Dus alle innerlijke verandering krijgt uiteindelijk zijn weerslag in externe (fysieke) manifestaties. Innerlijk (de psyche) en uiterlijk (de materie) vormen een organisch geheel. Ze functioneren niet los van elkaar.
De reden dat jullie het zicht verliezen op het organische verband tussen wat je denkt en voelt (innerlijk) en wat je in je alledaagse leven aan gebeurtenissen aantrekt (uiterlijk), is dat er zoiets is als “de weerbarstigheid van de materie”. In de aardse realiteit reageert de materie op vertraagde wijze op innerlijke impulsen. Het kost dus tijd om innerlijke veranderingen tot een uiterlijke manifestatie te laten komen. Deze tijdspanne heeft te maken met de dichtheid van de materie zelf, niet met jullie inspanningen. Er is als het ware een vertaalslag nodig die tijd kost.
Dit brengt jullie vaak in verwarring, omdat jullie ergens een herinnering in je dragen aan een werkelijkheid waarin de vertaalslag veel sneller optrad (de astrale wereld).

Naarmate je meer licht en liefde in je bewustzijn toelaat, trek je ook een fysieke werkelijkheid aan die jouw licht en liefde weerspiegelt (in de vorm van bijvoorbeeld een baan, een huis, een relatie, enzovoorts). Dus op persoonlijk niveau kan er dan veel veranderen in je leven, en dit heeft vaak ook effect op mensen om je heen. Anderen kunnen aangeraakt worden door het licht en de liefde die je uitstraalt. Zo ontstaat er een beweging van het individuele naar het collectieve bewustzijn.

De bewustzijnstransformatie die samenhangt met de Nieuwe Aarde start bij het individu. Het ontwaken van vele individuele mensen heeft een effect op het collectieve bewustzijn. Dat effect manifesteert zich langs allerlei zij- en omwegen. Het is niet een voorspelbaar proces. Het is ook geen lineair proces. Licht kan aanvankelijk heel veel duisternis aan de oppervlakte brengen, door het zichtbaar te maken, en dan lijkt het of het in de wereld steeds slechter gaat.
Daarnaast zorgt het aspect van de weerbarstigheid van de materie ervoor dat het proces met een zekere traagheid verloopt. Dit heeft trouwens ook een hele goede reden: het zorgt voor een werkelijke gronding (verankering) van de verandering.
De traagheid en de onvoorspelbaarheid waarmee dingen veranderen, leiden ertoe dat de wereldsituatie op dit moment nogal chaotisch overkomt op jullie. Er is geen duidelijke opgaande lijn of vooruitgang waarneembaar.
Toch worden er nu heel veel kiemen uitgezaaid.
Het antwoord op de vraag is dus ‘ja’: het is niet alleen een verandering op het innerlijk vlak maar het wordt na verloop van tijd ook materieel zichtbaar, in jullie samenlevingsvormen, organisaties, etcetera. Maar ‘vooruitgang’ is dus vaak een kwestie van twee stappen vooruit en één stap terug. En het kost tijd.

16. In de teksten van Jeshua komt duidelijk naar voren dat mensen meerdere malen op aarde kunnen incarneren en aardse ervaringen opdoen. Dat is een visie waarvan ik persoonlijk overtuigd ben. Nu lees ik wel eens boeken van mensen waarin een dialoog staat beschreven tussen hen en Jezus. Bijvoorbeeld het boek van Paul Ferrini, genaamd “Gesprekken met de leraar der liefde” . Dit boek vind ik heel goed, alleen er wordt ook in gezegd door Jezus dat een mens na zijn overgang niet nogmaals op aarde incarneert maar in andere dimensies verder gaat. Ikzelf denk dat meerdere incarnaties vaak een feit zijn omdat je juist in de weerstand met de zware aardse materie iets kan leren. Zou jij aan Jeshua dit fenomeen van tegenstrijdige informatie kunnen voorleggen?

Wat voor mij het voornaamste is als mensen contact met mij maken en spreken in mijn naam is dat ze een boodschap van liefde uitdrukken. Als de liefde waarvan ik jullie altijd heb willen vertellen, merkbaar wordt in de teksten, als zij voelbaar wordt voor anderen, dan is mijn doel bereikt. Het gaat mij niet om de esoterische details. De ware essentie van mijn boodschap ligt in de liefde van het hart.
Het is gevaarlijk om over esoterische details te twisten. Je bent dan al gauw aan het ruziën en je belandt in een machtsstrijd. Ik wil dus helemaal geen uitspraken over wie er gelijk heeft.
Al die verschillende theorieën zijn in spiritueel opzicht niet belangrijk. Waar het werkelijk om gaat is een doorbraak vanuit het hart.
Het geloof in vorige levens helpt velen om meer van zichzelf te begrijpen en om in contact te komen met hun grotere Zelf, dat je huidige aardse leven overstijgt. Maar voor andere mensen kan het uitgangspunt dat er slechts één leven op aarde wordt geleefd iets wakker maken dat veel waard is. Bijvoorbeeld een gevoel voor de uniciteit van het leven en een werkelijke beleving van het hier en nu.
Wij kijken eigenlijk niet naar de waarheid van een denkbeeld, maar meer naar de “instrumentele waarde” ervan: hoezeer opent het iets in iemands hart? De waarheid van het hart, waarin alle tegenstellingen vervloeien, is energetisch hoger dan de waarheid van theorieën of denkbeelden. Die staan verder af van de werkelijkheid van het hart.
Vanuit je hart ben je in staat je te richten op de unieke individuele situatie van iemand en de waarheid daaraan relateren. Het hart werkt niet met algemene waarheden maar met individuele waarheden. Wat in de ene situatie ‘waar’ is kan in een andere situatie ‘onwaar’ zijn. Dat is geen verdoezeling van de waarheid.
De waarheid is daar het grootste waar zij de meeste harten opent, de meeste deuren opent naar liefde, vergeving en genezing. Dat is ons criterium voor waarheid.

Wanneer ik 's nachts slaap, ga ik dan naar "huis"? Bezoek ik dan de plaats van mijn oorsprong, andere dimensies?

Ja, als je slaapt, maak je vaak verre reizen. Het is moeilijk uit te leggen hoe het precies gaat.
Je kunt tijdens die reizen dicht bij de aarde blijven. Je reist dan naar andere plaatsen op aarde waar je energetisch aanwezig bent, als helper of als toeschouwer. Je bent op de een of andere manier, d.m.v. tijdlijnen of op andere manieren die we hier niet kunnen bespreken, verbonden met die situaties.
Daarnaast kom je ook in de astrale wereld terecht tijdens je dromen. De dromen die hieruit ontstaan, kunnen heel verward en onduidelijk zijn. Je kunt bijvoorbeeld in de astrale wereld indrukken opdoen, die niet goed te bevatten zijn voor een aards bewustzijn. Je vormt die indrukken met je hersenen om tot een taal, een symbolen- of beeldentaal, die wél begrijpelijk is voor je aards bewustzijn en het resultaat is dat je je een droom herinnert waarin zich tamelijk bizarre gebeurtenissen voor deden die je niet zo goed kunt plaatsen. Het zijn vaak indrukken uit de astrale wereld die in zo’n droom doorsijpelen.
Met de astrale sfeer bedoelen we de sfeer die nog dicht bij de aarde staat. Je zou kunnen zeggen dat die sfeer helemaal om de aarde heen hangt, maar het is niet een fysiek iets. Deze sfeer is innerlijk dicht bij de aarde en daarom spelen heel aardse gevoelens daarin een rol. Maar dit veld staat wel veel losser van tijd en ruimte. Daar dwaal je dus in je slaap vaak rond. Ik zeg ‘ronddwalen’, omdat je er soms in kunt blijven hangen, je er niet goed van kunt losmaken.

En dan zijn er ook nog de dromen waar jij het over hebt, waarin je je laaft aan een bepaalde bron, een oerbron. Je gaat dan naar een hoger deel van jezelf toe, een deel dat nog losser staat van de aardse wereld en de illusies die daar heersen: tijd, ruimte en eindigheid. Je hebt hier meestal geen herinneringen van.

De slaap is noodzakelijk. Je moet je elke nacht even losmaken van je lichaam. Het bewustzijn moet even zijn vleugels kunnen uitslaan en loskomen van de beperkingen van de hersenen, van het denken en het voelen in de materie. Dit is een pure noodzaak, de ziel zou anders verstikken. Zelfs het verblijf in de astrale wereld, dat niet altijd even verheffend is, is dan toch een bevrijding voor de ziel. Je gaat dus niet altijd naar de oerbron toe, maar het los zijn van het lichaam is wel noodzakelijk. Als je in je droom ook nog van de astrale wereld loskomt en je maakt contact met die zuivere, heldere bron, dan voel je je ’s ochtends extra verfrist, alsof je iets heel bijzonders hebt meegemaakt. Als je met dat gevoel wakker wordt, dan ben je daar echt geweest.
Kortom, de ene keer ga je verder weg dan de andere keer.

Hoe is het ooit allemaal begonnen en waarom? Daarmee bedoel ik dan het reïncarneren van de ziel om op zichzelf staand ervaringen op te doen, daarmee niet meer alleen maar puur en goddelijk zijnd, en ook zich afscheidend van het grote geheel. Waarom is god niet gewoon "heel" gebleven, zonder zich op te splitsen in verschillende zielen, die allemaal individueel ervaringen opdoen?

Je gaat er hier van uit dat er ooit een oertoestand is geweest waarin God heel was, waarna hij zich heeft opgebroken in fragmentjes. Zo is het echter niet. Dat is een te zeer in tijd gedachte ontwikkeling.
Die oertoestand, waarin alles één is, die is er hier en nu ook. Het uitgesplitst zijn in talloze fragmenten die ieder hun eigen ervaring opdoen, is er hier en nu ook. Het is allemaal tegelijk aanwezig. Er was niet één punt waarin God heel was en daarna gefragmenteerd. Beide lagen of niveaus zijn tegelijkertijd aanwezig. In jou ook, in ieder van ons apart zijn beide (één en afgescheiden zijn) aanwezig. Het is de dans tussen beide die de vreugde van de schepping uitmaakt.
Soms leggen wij dingen uit aan de hand van een tijdsas; dat heb ik eerder gedaan in teksten die op deze site staan. Wij doen dit om bepaalde zaken aanschouwelijk te maken voor het menselijke verstand. Maar daardoor wordt ten onrechte gesuggereerd dat God een beslissing nam om schepper te worden en zichzelf op te splitsen. Zo is het niet. Probeer nog wat abstracter te denken: alles is nu. De schepping vindt op elk moment opnieuw plaats, elk moment deelt God zich opnieuw op in oneindig veel punten van ervaring, oftewel bewustzijnseenheden.
Waarom doet God dat?
Omdat God alles is. Zonder al die ervaringen van die oneindige hoeveelheid bewustzijnsfragmenten, waaronder ook jouw eigen ervaringen, zou hij niet alles zijn. De schepping is niet het gevolg van een daad van God, maar een deel van zijn wezen.

God is alles, God zit in de fragmenten en in de onzichtbare kracht daarachter. Creativiteit is voor God geen keuze, creativiteit is de essentie van God. Creativiteit is het basisgegeven. Er was nooit niets, er was nooit een niet creatieve toestand waarin God verkeerde.
Als we spreken over een statische begintoestand waarin God tot leven kwam en zich opsplitste en wilde ervaren, dan zijn dit louter metaforen die wel nuttig zijn, maar die je ook weer weg moet gooien. Je moet begrijpen dat alles plaats vindt in één groot nu.
Je kunt misschien wel zeggen dat het doel daarvan vreugde is, de vreugde van het ervaren, van het pure levend zijn, maar dan kom je aan een soort ultieme grens van wat je kunt uitdrukken. Want vreugde is eigenlijk geen doel, vreugde is het zijn zelf. Je kunt aan het zijn (God) eigenlijk niet vragen: heb je een doel?, want er ligt niets buiten dat zijn. Er is buiten het zijn geen doel waar het zijn naar toe beweegt.
Je merkt dat we hier in allerlei taal paradoxen belanden. Je kunt dit echter ook op gevoelsniveau ervaren: nl. dat God geen alwetende baas van de schepping is maar de schepping zelf: open, zoekend, grenzeloos, vernieuwend, avontuurlijk.

Zal Christus nog een keer op aarde verschijnen?

Nee, die tijd is voorbij. Het verlangen naar een wederkomst van Christus heeft vaak te maken met de hoop op een spirituele autoriteit buiten jezelf.
Het is nu echter tijd het Christusbeginsel in jezelf te ontdekken en je eigen autoriteit te worden. De wedergeboorte van de Christus in deze tijd is de wedergeboorte van de Christus in jou.

Was er sprake van een ‘onbevlekte ontvangenis’ bij Maria?

Nee, er was fysiek geen sprake van een onbevlekte ontvangenis. Wij hebben gewoon beantwoord aan de fysieke wetten op aarde. Ik incarneerde op de aarde en paste mij gewoon aan haar wetten aan.
Het is wel zo dat ik vrij was van bepaalde lasten, van karmische lasten, van lasten uit het verleden. Ik kwam met een hoog bewustzijn intact op de aarde. Alsof ik uit de toekomst kwam in plaats van het verleden. Hier heb ik al eerder over verteld. (Zie ‘Wie is Jeshua’)
Je zou kunnen zeggen dat de term ‘onbevlekte ontvangenis’ in die zin wel esoterische betekenis draagt. Wat de kerk ervan heeft gemaakt komt alleen maar voort uit het denken in termen van zonde. Dus dat seks zondig en slecht is en daarom mij niet waardig. Maar dat klopt dus niet.
Esoterische gezien zou je echter kunnen zeggen dat ik vrij van lasten naar de aarde kwam. Dat zou je een onbevlekte ontvangenis kunnen noemen, op een bepaalde manier.

Wie was de fysieke vader?

Dat was Jozef. In de loop van de geschiedenis is er wel eens een verkeerd beeld van Jozef ontstaan, maar er was veel liefde tussen hen beiden.
Maria was een zeer ontwikkelde ziel, ze voelde een heel duidelijke inspiratie toen ze zwanger was. Ze voelde aan wat er ging gebeuren. Jozef was haar ten dienste, hij had niet dat zuivere bewustzijn, maar respecteerde haar. Hij voelde veel eerbied voor haar.

Zes vragen over Jeshua’s leven:

- Ik wil weten wat voor werk Jeshua deed toen hij hier op aarde was en of hij wel werkte?

Toen ik als volwassen man rond ging en predikte onder mensen, hoefde ik niet te werken. Dit was een voorrecht. Anderzijds was er veel angst om mijn heen (omdat mijn leringen confronterend waren), waardoor ik soms moest leven als een onderduiker. Dat was het moeilijke aspect aan dit ‘vrije’ leven.

- Hoe ervoer hij zijn dagelijkse ervaringen?

Ik heb heel duidelijk de kloof ervaren tussen de donkere realiteit op aarde en het licht dat ik hier kwam brengen. Ik had af en toe het gevoel te falen. Ik had ook een sterk besef van mijn ‘anders zijn’ en een gevoel van eenzaamheid.
Dit was niet een leven van gewoon genieten van het aardse. Het kosmische element, mijn missie als Lichtbrenger, overschaduwde mijn menselijke, aardse kant.

- Wat was voor hem belangrijk?

Het contact met een paar mensen om mij heen, die mij begrepen. Mijn lieve moeder (Maria), Maria Magdalena, en enkele naaste vrienden.
Deze contacten waren voor mij erg belangrijk om mij als mens staande te houden.

- Hoe was hij in zijn seksleven?

Mijn seksualiteit werd in dat leven sterk overschaduwd door mijn kosmische missie. Ik heb wel een paar seksuele contacten gehad, voordat ik Maria Magdalena kende. Mijn grootste liefde uit dat leven was Maria Magdalena. Er was een diepe zielsverwantschap tussen ons en wij waren ons beiden sterk bewust van het bovenindividuele karakter van onze missie op aarde. Ook zij was daar deel van.
Wij hebben geen lichamelijke liefdesrelatie gehad. Dat zou haar (in die tijd) in een moeilijke positie hebben gebracht. Ook vroeg onze spirituele missie om een grote concentratie en focus, die (toen) niet te combineren was met een privé liefdesrelatie.

- Hoe stond hij tegenover materiele rijkdom?

Ik stond onverschillig tegenover materiële rijkdom. Er was nooit echt een tekort, ik kende geen armoede in mijn leven. Er was altijd precies genoeg, zodat ik op dit aspect eigenlijk niet hoefde te letten. Echte rijkdom interesseerde mij niet, ik was daar helemaal niet mee bezig.
Er was in mijn leven op materieel gebied ‘de stroom van genoeg’. Deze stroom, die voor iedereen beschikbaar is, houdt het midden tussen arm en rijk, en is afgestemd op wat je nodig hebt om prettig te leven, zonder afgeleid te worden door nutteloze ballast. Een eenvoudig materieel leven laat vaak ruimte voor menselijke warmte in het contact met elkaar. Juist tegen de achtergrond van een bepaalde materiële soberheid, kan de warme gloed ontstaan van het pure samenzijn met elkaar.

- Gebruikte hij zijn uitstraling ook voor zijn eigen voordeel, ook al schaadde hij niemand of iets ermee?

Mijn uitstraling en mijn wezen waren één; ik had geen maskers. Ik gebruikte mijn uitstraling niet voor mijn eigen voordeel, omdat mijn eigen voordeel niet verschilde van mijn spirituele doelstelling. Ze waren één.

Ik las in een sessie met Jeshua over het mannelijke en het vrouwelijke van 12 december 2004 het volgende:
"Ooit is het anders geweest. Er zijn tijden geweest waarin de vrouwelijke energie de overmacht had en op oneigenlijke wijze de mannelijke energie manipuleerde en bestuurde. Maar die tijd is nu voorbij."
Heb jij enig idee wat Jeshua daarover zou weten? Ik kan me daar weinig bij voorstellen.

Bij vrouwelijke dominantie moet je denken aan dominantie van de energieën in het derde oog. Aan geestelijke manipulatie dus. Daar waar de vrouwelijke energie de macht grijpt, werkt zij via psychische manipulatie, meer dan fysieke (fysiek geweld). Denk er eens aan hoe jij je zou voelen als machtige vrouw. Stel je eens voor dat jij een machtige, slechte vrouw bent. Hoe zou je je macht laten gelden? Op wat voor manier zou je dat doen? Probeer je dat gewoon neutraal voor te stellen. Welke krachten zouden in jezelf geactiveerd worden en op welke plekken in je lichaam zou je dat voelen?
Bij vrouwelijke machtsuitoefening hoort het vermogen om iemand ‘in je ban te houden’, te bespelen op bijna hypnotische wijze. Je kunt je voorstellen dat deze kracht ooit niet alleen in de privé-sfeer maar ook in de maatschappelijke sfeer een rol heeft gespeeld. Dan moet je teruggaan naar samenlevingen waarin spiritualiteit, en de geestelijke krachten die daarvan deel uitmaken, nog helemaal verweven was met het publieke leven. Daar werd de vrouwelijke kracht om te ‘zien’ (helder te zien, te voorspellen, paranormaal te genezen, vloeken uit te spreken of te bezweren) gerespecteerd en gevreesd. Dus in die samenlevingen was er sterk sprake van wat jullie nu bijgeloof zouden noemen. Deze openheid naar het spirituele zorgde ervoor dat met name de vrouwelijke energie, die hier makkelijker toegang toe had, er misbruik van kon maken.
Je kunt mensen heel makkelijk bang maken met spirituele machtsuitoefening, nl. door hen wijs te maken dat zij afhankelijk zijn van jou om bepaalde kwade machten te bezweren etcetera. De hele gave van helderziendheid is in die tijden ook ‘besmet’ geraakt en de vijandigheid die er nu in jullie samenleving heerst t.a.v. het paranormale is deels daarop terug te brengen.
Het is niets voor niets dat de Kerk en de wetenschap, beiden door mannen gedomineerde instituties, zich zo tegen het paranormale hebben gekeerd (en nog keren). Er is een herinnering binnen de collectieve mannelijke ziel aan onderdrukking en geweld, die voortkwam uit paranormale psychische krachten, tegen hen gericht.

Je kunt je misschien voorstellen dat de vrouwelijke energie zich op heel geraffineerde wijze kan bedienen van macht, waarbij zij op subtiele wijze het gevoel bespeelt. De mannelijke macht werkt veel directer en openlijker, via fysiek geweld of via regels die met geweld worden afgedwongen. Dat komt omdat de mannelijke energie meer thuis is bij rationaliteit (verstand, regels) en bij manipulatie van het fysieke.


© Pamela Kribbe - 2005
www.pamela-kribbe.nl