|
Lieve mensen, Ik ben Jeshua, ik groet jullie allen vanuit mijn hart. Voel het licht hier aanwezig, het stroomt uit jullie harten. Ik koester mij in jullie licht en spiegel het terug naar jullie allen, opdat je weet, voelt, herinnert wie je bent. Je bent een lichtwerker, een lichtdrager. Het is jouw hoogste doel, jouw bezieling om het licht van je hart en je ziel hier op deze aarde neer te zetten. Voel dat in je binnenste en in alle cellen van je lichaam. Je bent hier om te stralen, onbekommerd, zonder schaamte of schuldgevoel je licht te laten schijnen. Doe dat nu, zet alle cellen van je lichaam open, voel het licht van binnen, straal het uit! Laat het opborrelen diep vanuit je buik, vanuit je hart, je keel en je ogen. Het licht barst haast naar buiten, het wil dat graag. Het is de natuur van licht om te stralen zoals een zon. Je hebt het lang tegengehouden en nu is het tijd om de remmingen, het tegenhouden, de muren voorbij te gaan. Wat een opluchting dat het mag en kan, want het kost veel kracht om licht dat van nature straalt, binnen te houden, klein te houden en te verbergen. Het kost veel inspanning en geeft veel spanning je licht te verstoppen, te verbergen. Het maakt je ziek en neerslachtig, bitter, teleurgesteld. Je bent hier op aarde om gehoor te geven aan de roep van je ziel, dat maakt je vrij en gelukkig. En waarom is dat zo moeilijk of lijkt dat zo moeilijk te zijn? Want zoals jullie hier zitten vechten jullie nog steeds met je eigen licht. Je bent er bang voor en die angst creëert de muren, het verstoppen, het je aanpassen aan wat je denkt dat hoort en goed is, de bunkers die jullie voor jezelf gebouwd hebben. En voel nu dat de ziel in jou sterker is dan ooit. De ziel wil hier en nu op aarde geboren worden. Voel het brandende verlangen in je ziel, de vreugde en de blijdschap die er bij horen. Het vuur in jou kent geen zelftwijfel, het is vol passie, verwarmt en inspireert. Laat het toe! Laat het vuur, het licht van je ziel door je heen stromen. Voel het om je heen licht worden, ontvang je ziel in je lichaam. Adem in wie je bent. Je hoeft je niet te verantwoorden, je bent aan niemand een rechtvaardiging of verklaring schuldig. Dit ben ik, dit is mijn kern, mijn wezen. Ieder van jullie is in de loop van zijn of haar leven aan het wankelen gebracht. Die overtuiging ‘ik ben wie ik ben’ zonder eraan te twijfelen, is in ieder van jullie aangetast geraakt. Soms is dit al gebeurd voordat je aan je huidige leven begon. Er kunnen vorige levens zijn geweest, waarin wonden zijn toegebracht, zowel geestelijk als lichamelijk, die je hebben aangegrepen en jou voor een deel het zicht ontnomen hebben op wie je bent, op je oorspronkelijk licht. Het kan ook het geval zijn dat je je je eigen licht wel herinnerde toen je geboren werd in dit, je huidige leven, maar dat je die herinnering niet goed kon vasthouden, omdat je beïnvloed werd door je omgeving waar angst, woede, onzekerheid of twijfel heersten. Jullie kennen allemaal het gevoel je innerlijke weg kwijt te zijn en wat je dan doet is het licht buiten je zoeken. Dit is het lot van vrijwel alle kinderen, omdat je in het begin van het leven op aarde kwetsbaar bent. Allereerst fysiek, maar ook emotioneel en gevoelsmatig buig je toe naar de invloeden van je omgeving en dit doe je op een dubbele manier. Aan de ene kant snak je naar warmte, naar liefde, een warme deken om je heen, geruststelling, veiligheid. Daar verlangt elk aards kind naar, en zeker als je verwondingen meekreeg uit vorige levens kan er in jou een diepe angst zijn wanneer je opnieuw op aarde incarneert en heb je daarom een sterke behoefte aan koestering, bevestiging in je vroege jeugd. Je buigt dan toe naar je omgeving en hoopt van daar uit licht en kracht te ontvangen. Er is nog een tweede manier waarop jullie toebuigen naar je omgeving. Dat is niet in de beweging van het ontvangen of willen ontvangen, maar in de beweging van het geven. Jullie die hier aanwezig zijn, zijn gevoelige zielen. Er is een diepte in jullie hart en geest, waardoor je veel en subtiel waarneemt in de wereld en mensen om je heen. Ook al als klein kind en zelfs al als baby. Terwijl je fysieke hersenen nog niet uitontwikkeld waren, was je gevoel dat wel. Je hart stond open en in je moeder en vader nam je pijn waar en in je omgeving negatieve vibraties. Ergens, vanuit een herinnering aan je zieledoel wilde je die helpen helen, wilde je het goed maken, harmonie brengen. Je wilde je ouders helpen, je wilde licht brengen. Zo dicht stond je nog bij die andere kant waar je ziel vandaan kwam dat je die impuls nog sterk voelde. Zowel in het verlangen naar koestering en bevestiging als in de diepe impuls te willen helen, bewustzijn te brengen, te willen geven, raakte je verbonden met de wereld om je heen op een manier die heel pijnlijk kon worden en is geworden. In het verlangen naar koestering en licht van buiten kun je op deze aarde namelijk jezelf verliezen net zoals je in het geven en willen helen van de wereld om je heen jezelf kunt kwijtraken en verliezen. Wat er gebeurt in dat vroege zelfverlies is dat je je nog niet echt bewust bent van wie jij bent en waarin jij je onderscheidt van de wereld om je heen. Het is in het halfbewust willen geven en ontvangen dat je in de knoop raakt met jezelf en wie je bent, want je wordt dan afhankelijk van de wereld om je heen. Het geven ga je verbinden met het ontvangen. Je hoopt dat, als jij je licht onbaatzuchtig deelt met anderen, je met hen meevoelt en hun pijn verzacht en heelt, je terugontvangt waar je zo naar verlangt: geruststelling, veiligheid in deze wereld die vreemd voor je aanvoelt, gezien worden, belicht worden. Vroeger of later ervaar en ontdek je dat dit een dwaalweg wordt. Dit is pijnlijk, omdat je voor een deel jouw zielenmissie vervult door je licht te delen, door negatieve energie te transformeren in harmonie en licht. Toch vraagt het werkelijk zelfbewust lichtwerker worden erom dat je een stap terugzet uit deze hele dynamiek van het half- of onbewust geven en ontvangen, het verlangen naar licht en kracht van buitenaf. Hier moet je vrij van worden om werkelijk te gaan stralen vanuit je kern, vanuit de diepte. Alle vormen van afhankelijkheid van de wereld buiten je leiden je uiteindelijk weg van je ziel en dus voert jullie weg eerst naar de eenzaamheid toe, het accepteren van je alleen zijn, het "ik zijn", voordat je je vanuit onafhankelijke kracht en liefde kunt verbinden met de wereld en de mensen om je heen. Als volwassene word je, zodra je je spirituele weg bewandelt, uitgedaagd om de oerangsten van het kind in jou dat naar veiligheid buiten zichzelf zocht aan te zien, en zelf je eigen innerlijk kind te geven wat het nodig heeft. Dat is de grote stap die jou wordt gevraagd te zetten. Veel van jullie lichtwerkers vragen zich af waarom ze zich toch zo vaak alleen voelen, eenzaam, niet begrepen door hun omgeving, hetzij in je geboortefamilie of later op school, in je werk. “Waarom overkomt mij dit gevoel van anders zijn, vervreemding”, vraag je je af, “Waarom ontmoet ik die gelijkgestemden niet die mij begrijpen, die mij verstaan?” En ik zeg jullie: het is deel van jouw weg, jouw zielepad om door een diep stuk eenzaamheid heen te gaan. Alleen op die manier kan en zal je ontdekken dat jij bedoeld bent het licht aan te steken in jezelf. Het alleen zijn is als een tunnel waar je doorheen gaat, waar je doorheen moet gaan om echt onafhankelijk te worden van de wereld. De uitdrukking luidt: wees in de wereld, maar niet van de wereld. "Van de wereld zijn" betekent dat je mee wordt gezogen in de invloeden van buitenaf, dat je geluk afhangt van of je wel of niet erkend en gezien wordt, of je succes hebt of mislukt. Dit "van de wereld zijn" leidt je weg van je ziel. Ik vraag je nu een moment te nemen om je helemaal te ontfermen over jezelf. Stel je voor dat jij het licht waarover ik in het begin sprak, het licht in jou dat zo graag vrij en onbekommerd wil stralen, uitstraalt over je diepste angst, over je behoefte aan veiligheid en geruststelling. Stel je voor dat je die behoefte helemaal omhult met de warmte van jouw ziel en jouw hart. Neem het kind in jezelf bij je op je schoot of in je hart. Voel in dit kind de sporen van pijn, van verlies, van angst en voel ook jouw grote licht en hoe dit in staat is het kindje helemaal te vullen, te vervullen. Het kind heeft zo lang op jou gewacht. Voed het met jouw licht, hier op aarde. Dat heelt oude trauma’s, dat creëert onafhankelijkheid. Als je dit doet, voel dan ook de steunende, krachtige energie van Moeder Aarde onder je voeten. Zij wil je ontvangen, je bent welkom hier op aarde. Laat het licht door je heen stromen, terwijl je je innerlijk kind diep in jezelf koestert en geeft wat het nodig heeft. Zo verbind je je licht met de aarde; laat het door je voeten heen stromen en voel hoe Moeder Aarde je hier en nu welkom heet. © Pamela Kribbe www.jeshua.net
(Engelstalig)
|
||